kinuhanan ako ng dugo nung friday ng umaga para sa up-coming kong doctor’s appointment. i’m not looking forward to the appointment kasi ito yung annual physical ko. bwakanginangyan, iniisip ko pa lang, lumiliit na ang betlog ko. ipapasok kasi ni doctor mary ang daliri niya sa pwet ko para sa prostate exam, and i hate people poking at my asshole (even if it’s done by a nice lady with a lubricated finger).
eto ang mangyayari pag nagkaroon ng nuclear holocaust at nag crossbreed ang radioactive genes ni jose rizal at mickey mouse
eto ang mangyayari pag nagkaroon ng nuclear holocaust at nag crossbreed ang radioactive genes ni jose rizal at mickey mouse
lumipat kami ng bahay three weeks ago, sakay ang lahat ng aming gamit sa isang 50 foot long container van. a far cry from when i started. nung umalis ako ng pilipinas papuntang singapore nung 2001, dalawang maleta lang ang dala ko. nung lumipat kami from west coast to pasir ris a year later, isang maliit na lorry (as in “yellow lorry slow, nowhere to go“) ang gamit namin. nung umalis kami ng singapore papunta rito sa california after four years, labintatlong bag at labintatlong kahon. habang patagal ng patagal, pabigat ng pabigat ang dala, parami ng parami ang kargada.
ganyan ata talaga, habang tumatanda ka ay dumarami ang excess baggage ng iyong bahay at ng iyong buhay.
sa singapore, pag bumili ka ng sigarillo, heto ang makikita mo sa kaha – sanggol na nag aagaw buhay. pero wala roong sumisigaw ng “oh my god, save the babies”. sa aking pananaw, mas malakas kasi ang tulak ng pagyosi kaysa sa pag intindi ng kalusugan.
nanood kami ni jet ng concert ni springsteen sa LA memorial sports arena nung monday. i must say, it was the best concert i have ever seen and i have seen a lot. simula lights out at opening song, nakatayo na kami at nagsasayaw. ibang klase rin si springsteen pag live. it’s a thousand times better than listening to his CDs or watching the band’s DVDs. he brings out a concert atmosphere that is really unique. you have to be there to feel it – it’s electric. ayan, sa sobrang excitement ko ay napa ingles tuloy ako.
nanood kami ni jet ng concert ni springsteen sa LA memorial sports arena nung monday. i must say, it was the best concert i have ever seen and i have seen a lot. simula lights out at opening song, nakatayo na kami at nagsasayaw. ibang klase rin si springsteen pag live. it’s a thousand times better than listening to his CDs or watching the band’s DVDs. he brings out a concert atmosphere that is really unique. you have to be there to feel it – it’s electric. ayan, sa sobrang excitement ko ay napa ingles tuloy ako.
simple ang puntod ng daddy ko, “Uncle Nick” lang ang nakasulat. yon kasi ang screen name niya sa radio.
hi daddy.
hinahanap-hanap pa rin kita
hanggang ngayon.
with much love,
unkyel batjay
Batang Kaning Lamig 