dear lord jesus,
sana po ay bagsakan mo ng delubyo ang mga bwakanginang demonyo sa aking bayan. yan po siguro ang pinakamagandang gawin ninyo ngayon kasi po ay medyo magulo na naman.
maliit lang naman na scale ng delubyo ang hinihiling ko sa inyo, lord. hindi naman yung katulad ng ginawa mo sa mga taga egypt nung time ni moses. ayoko naman na magpaulan ka ng palaka, gawing ahas yung tungkod ni aaron o kaya ay patayin mo yung mga panganay na anak ng mga hinayupak.
umuulan ngayon dito sa southern california. it’s about time. medyo nalihis kasi yung mga bagyo nung mga nakaraang linggo kaya tuyong tuyo rito pero this week i think ay bubuhos talaga. nagtataka nga yung mga kaopisina ko kung bakit masaya kong sinalubong etong pagbuhos. nami miss ko na kasi ang tunog at amoy ng ulan. nung nasa singapore pa kami ni jet, panay kasi ang ulan at hinahanap hanap mo rin pala ito pag nawala siya. napaka hopeless romatic ko kasi kaya pag ganito ang panahon, gusto ko ay nakatapat sa bintana habang pinapanood ko ang mga patak ng ulan na tumutulong parang luha sa salamin. nag mature na siguro ako. kasi nung mas bata ako ay iba – pag ganitong maulan, gusto ko naman either kumain, magjakol o matulog. minsan pag sinisipag, kakain muna tapos magjajakol bago matulog. bigla ko tuloy naalala – maiiba pala ang exercise schedule ko ngayon dahil hindi ako makakalabas para maglakad.
MAHALAGANG BALITA… “di-dit-ditdididit” (sound epeks na morse code na ginagamit sa radio news). TIME CHECK…ang oras sa buong kapuluan: limang minuto, makaraan ang truck ng basura. Ang oras ay hatid sa inyo ng “Ruby Blade Pomade, Ang Pomada ng mga Nag-aahit!”… ding-dong (doorbell sound epeks ng time check)
DATELINE TAIPEI. isang grupo ng mga sira ulong scientist sa taiwan ang naka-imbento ng glow in the dark na mga baboy. opo, bayan – i shit you not, baboy na kumikislap na kulay berde sa dilim.
nagkaroon ng synchronicity kaninang umaga nung naglalakad ako. biglang tumugtog sa music player ko yung “sunrise” ni norah jones habang tamang tama ay papasikat ang araw. bagay na bagay talaga – parang gusto ko ngang maiyak because it was a perfect moment. medyo pumipikit pikit pa nga ako at ninanamnam ko ang kanta ng may pumara na kotse sa tabi ko. nagulat nga ako dahil akala ko kikidnapin ako. muntik na nga akong mapasigaw ng “huwag po, huwag po” pero pinigilan ko ang sarili ko dahil naalala kong bigla na nasa ‘merika na pala ako.
nagkaroon ng synchronicity kaninang umaga nung naglalakad ako. biglang tumugtog sa music player ko yung “sunrise” ni norah jones habang tamang tama ay papasikat ang araw. bagay na bagay talaga – parang gusto ko ngang maiyak because it was a perfect moment. medyo pumipikit pikit pa nga ako at ninanamnam ko ang kanta ng may pumara na kotse sa tabi ko. nagulat nga ako dahil akala ko kikidnapin ako. muntik na nga akong mapasigaw ng “huwag po, huwag po” pero pinigilan ko ang sarili ko dahil naalala kong bigla na nasa ‘merika na pala ako.
dear unkyel batjay,
kamusta na po kayo. bago po ang lahat ay hayaan nyo munang batiin ko kayo ng isang magandang araw, sampu ng inyong mahal sa buhay. unkyel, alam ko po kasi na matagal ka nang buma byahe at sanay ka na sa mga kung ano ang dapat gawin pag may trip, kaya nga po kayo ang unang naisip ko para hingan ng advice. dahil po kasi sa kakulangan ng trabaho dito sa pilipinas ay nag decide na po akong mag abroad. nag-apply po ako para magtrabaho bilang isang veterinarian sa middle east. maganda naman po ang sweldong ibinigay sa akin at ok naman ang mga benefits. ako po yata ang mag-aalaga ng private zoo ng isang arabian sheik doon. kamakailan po ay pumirma na ako ng dalawang taong kotrata at makakaalis raw po ako ng either may or june. unkyel narito po ang aking tanong, kung inyo pong mamarapatin: ano po ba ang maipapayo ninyo para sa isang tulad ko na isang pinoy na ngayon pa lang makaka-alis ng pilipinas para makipagsapalaran sa abroad?
yun lang po at lubos na gumagalang,
gentle reader
dear unkyel batjay,
kamusta na po kayo. bago po ang lahat ay hayaan nyo munang batiin ko kayo ng isang magandang araw, sampu ng inyong mahal sa buhay. unkyel, alam ko po kasi na matagal ka nang buma byahe at sanay ka na sa mga kung ano ang dapat gawin pag may trip, kaya nga po kayo ang unang naisip ko para hingan ng advice. dahil po kasi sa kakulangan ng trabaho dito sa pilipinas ay nag decide na po akong mag abroad. nag-apply po ako para magtrabaho bilang isang veterinarian sa middle east. maganda naman po ang sweldong ibinigay sa akin at ok naman ang mga benefits. ako po yata ang mag-aalaga ng private zoo ng isang arabian sheik doon. kamakailan po ay pumirma na ako ng dalawang taong kotrata at makakaalis raw po ako ng either may or june. unkyel narito po ang aking tanong, kung inyo pong mamarapatin: ano po ba ang maipapayo ninyo para sa isang tulad ko na isang pinoy na ngayon pa lang makaka-alis ng pilipinas para makipagsapalaran sa abroad?
yun lang po at lubos na gumagalang,
gentle reader
president’s day ngayon dito at wala kaming pasok. ok nga kasi may extra na oras na magpahinga at mag heksersays (ika nga ng mga mekeni). bilang part ng aking regular work out ay lumabas ako kaninang umaga para maglakad. magbibisikleta sana ako pero i chickened out dahil nahihirapan ako sa wind chill. pakiramdam ko kasi eh nagiging soprano ang boses ko pag nahahanginan ako habang nagbibisikleta. medyo malamig kasi ngayong mga nakaraang araw. in fact, umulan kahapon ng yelo at inabutan nga ako sa labas. nagtataka ako nung una kung bakit masakit yung patak ng ulan pag tumatama sa ulo ko, yelo na pala yon. matagal din yung ulan, mahigit 5 minutes. kung may baso nga ako, baka makagawa pa ako ng halo-halo. ngayong tanghali ay malamig din, nasa mga 12 degrees C. parang masarap tuloy matulog. teka nga at maka idlip muna.
mayroong malaking pile ng brownies sa pantry ng opisina ngayon. hindi nga ako mapakali kasi naririnig ko yung demonyo na bumubulong sa akin: “sige na, kainin mo na. wala namang nakatingin. wala namang makakaalam. hindi ito makaka apekto sa diabetes mo. sige na”. sikat kasi ang brownies sa opis namin. una, dahil libre ito at eat all you can. pangalawa, talagang masarap. impak, its one of the best i’ve tasted ever – hindi siya matamis pero malasang malasa ang tsokolate. pag kuha ko nga ng tubig kanina ay nakita ko agad yung brownies. bigla akong nanghina. nadedemonyo talaga ako. para tuloy gusto kong kumuha ng holy water at wisikan ang brownies habang sumisigaw ng: “THE POWER OF CHRIST COMPELS YOU. THE POWER OF CHRIST COMPELS YOU!”
mayroong malaking pile ng brownies sa pantry ng opisina ngayon. hindi nga ako mapakali kasi naririnig ko yung demonyo na bumubulong sa akin: “sige na, kainin mo na. wala namang nakatingin. wala namang makakaalam. hindi ito makaka apekto sa diabetes mo. sige na”. sikat kasi ang brownies sa opis namin. una, dahil libre ito at eat all you can. pangalawa, talagang masarap. impak, its one of the best i’ve tasted ever – hindi siya matamis pero malasang malasa ang tsokolate. pag kuha ko nga ng tubig kanina ay nakita ko agad yung brownies. bigla akong nanghina. nadedemonyo talaga ako. para tuloy gusto kong kumuha ng holy water at wisikan ang brownies habang sumisigaw ng: “THE POWER OF CHRIST COMPELS YOU. THE POWER OF CHRIST COMPELS YOU!”
Batang Kaning Lamig 