uuwi na kami mamayang hapon. last day na namin at medyo nagsesenti ako. tinatanong sa akin ni jet kahapon kung malungkot ako’t aalis na kami. sabi ko – oo, medyo malungkot dahil napamahal na sa akin ang lugar na ito. malungkot dahil matagal ulit bago makita ang mga naiwang kaibigan. malungkot dahil marumi nang lahat ang underwear ko. sayang, kung pwede lang sanang magtagal pa. di bale kiwiland, nakamarka ka na sa akin at babalikan ka naming ulit. i’ve enjoyed this wonderful land – with it’s wide open spaces and it’s great people. walang pretense at napaka welcoming. kahit nahirapan kaming kumuha ng visa at kung ano ano pang mga requirements ang hinanap sa amin bago kami na approve. sulit lahat ng ito.

Continue reading →

special talaga ang mga kaibigan ko sa buhay namin. so special that we would travel ten hours by bus from auckland to wellington just to spend one day with them. si danny ay classmate ko since kinder. he is part of my “classmate, almost like a brother, close barkada” group that is still solid to this day. halos pareho ng pag-alis ko sa pilipas papuntang singapore ang pagbakasakali ni danny rito sa new zealand. medyo minalas lang siya sa simula dahil na aksidente siya sa aukland working as a machinist in a factory. halos naputol ang tatlo niyang daliri (palasingsingan, dirty finger at pangfinger). habang nagpapagaling ay nagbalak siyang mag try sa wellington. eventually, gumaling naman siya (with all fingers intact). yes virginia, gumaling ang kanyang dirty finger at ang kanyang pang-finger. hehehe.

Continue reading →

WELLINGTON – the capital of new zealand at malaking siyudad south of the north island. umakyat kami nina danny sa taas ng victoria peak. from here kitang kita mo ang buong city. malamig nung umakyat kami pero binaduy ng maraming kiwi ang weather dahil umakyat silang kasama namin na naka short lang at sando – samantalang kami ay balot na balot sa mga jacket at sweater. para bang sinasabi nila sa amin na: “mga ulul kayong turista, go back to your hot country”. hehehe… ang tataba kasi nila kaya may blubber silang extra protection. sana nga ay wala kaming makatabing mga extra large natives sa eroplano pauwi.

pagtapos ng conference ay may ilang araw na bakasyon. kaya nagbalak kami ni jet na bisitahin ang malapit kong kaibigan na si danny. naka base siya sa wellington kasama ang pamilya niya kaya nag bus kami from auckland going south to the capital of new zealand. pinili naming bumiyahe ng linggo ng umaga para by bus para mayroong scenery. part of the trip’s enjoyment is being able to see and experience the actual traveling itself. para sa akin, yung journey itself ay importante. at di kami nabigo – napakaganda ng kiwi country side. rolling hills puno ng mga tupa, pine forests, snow capped mountains, huge lakes and really kind people. by the time we arrived in wellington, it was very dark already, extremely cold and very foggy. pero lahat ng dilim at lamig ay nawala nang salubungin kami ni danny. may ilang taon na kaming hindi nagkita kaya talagang napakasaya ng aming pagkikita.