THE PASIR RIS BIKING EXPERIENCE

Posted on February 27, 2004 by batjay

napag palit ko na naman yung mga access pass ko pag-uwi kahapon. yung ticket kasi ng train at bus sa singapore ay stored value electronic card. ez-link ang tawag dito at kasing laki ito ng standard credit card. tatapikin mo lang ito doon sa entrance and exit gantry at makakalabas-masok ka na sa train station. so eto ako kahapon, papalabas na sa station, yabang ko pa dahil una akong bumaba ng train. tap ako ng tap doon sa exit, ayaw magbukas ng pinto. nagtatawanan na yung mga tao sa likod ko, ayaw pa rin bumukas ng pinto. pag tingin ko eh yung company ID ko pala ang ginagamit kong pang exit sa train station. siguro dahil sa excitement.

naloloko kasi ako ngayon sa pag bike at bumili ako kahapon ng gel seat cover after kong mag attend ng conference. gusto kong ma test drive agad yung gel kung makakatulong. naiipit kasi ang betlog ko doon sa bike seat. ang sarap kasing mag biking-kingan sa community namin. within five minutes by bicycle is the pasir ris park. ito ay 71 hectars na mangrove at beach front property na ginawa ng gobyerno para sa “upliftment” ng mga taga east coast. kumuha nga ako ng mga litrato last sunday, tingnan nyo na lang.

BORED, BOERD, BORDE BORZZZZZZzzzzzz….

Posted on February 26, 2004 by batjay

nag attend ako ngayon ng conference ng microsoft singapore sa suntec city kahit na unrelated yung topic sa trabaho ko. una, walang bayad. pangalawa, libre ang pagkain. ikatlo, i’m getting bored in the office. batong bato na ako these past few weeks and am quite restless. after lunch naman inaantok ako. yung mga katabi ko siguro sa cubicle, akala siguro nasasaniban na ako ng demonyo dahil papikit pikit yung mata ko habang up and down yung ulo ko. minsan parang may startle reflex pa nga ako pag naalimpungatan at mapapa padyak ako ng paa sabay hampas ng kamay sa lamesa. skandalosong antukin.

kahapon nagpadala ako ng email sa mga ka-opisina kong taga china, sa sobrang antok ko, ganito ang lumabas (word for word ito ha): “This email contains the PI banners. The HTML scripts are attached. Please ask your distributors to take ca ffddddddddddd ddddddddddddddd ddddddddos, Hioe thus helps.”

eto ang sagot sa akin (word for word din): “Thank you Jay. Thanks.”

ok ba? dalawang beses pang nagpasalamat sa akin. nakalimutan ko kasing sampal-sampalin yung sarili ko eh. next time nga, gagayahin ko si dolphy doon sa ibong adarna: hihiwain ko ng blade ang kamay ko at tutuluan ng katas ng kalamansi ang sugat para di makatulog.

GUSTO KONG MALASING SA LAMBANOG

Posted on February 25, 2004 by batjay

ang “barik” ay isang malalim na salitang tagalog. ang ibig sabihin nito ay uminom ng alak. pag gusto mong magyayang uminom, pwede mong sabihin ang malambing na: “pare, katang mag-barik!”. sa traditional na barikan, siyempre ang masarap inumin ay lambanog ng quezon.

kalimutan nyo na yung mga commercialized na nabibili nyo sa maynila. the best lambanog is home brewed – yung gawa ng mga manginginom ng southern tagalog para sa kanilang personal consumption. kalimutan nyo na rin yung mga timplado ng pasas. the best way to drink lambanog is straight up. samahan mo lang ng chaser na pepsi (the choice of the lambanog generation).

for ambiance (mahal yon!), ganitong gawin nyo… gather 3 or 4 of your friends together, preferably sa isang kubong malapit sa dagat. bago kayo magsimula, maghawak-hawak muna kayo ng kamay. iwagayway ang mga puting panyo at sabay sabay nyong isigaw: “SAKSI!“. tapos, kumuha ng shot glass. ilagay ang gallon ng lambanog sa balikat. salin, tagay, inom. salin, tagay, inom… round and round (“like a circle in a spiral, like a wheel within a wheel“) hanggang sa maubos ang lambanog or makatulog. whichever comes first. siyempre, yung unang tagay ay ibuhos sa lupa. alay para sa mga yumaong manginginom. finally, mas maganda kung ibahin nyo rin yung mga accent nyo (ala meryl streep) to either batangueno or quezon tagalog (e.g. “Ala eh, ang kanin ay malata eh!“).

SI NAMPUCHA, BISITA NAMIN FROM KOREA

Posted on February 24, 2004 by batjay

bisita namin ngayon dito sa singapore office si nampucha. siya yung kinuwento ko sa inyo noon na kasama ko sa korea. nahirapan nga silang kumuha ng hotel dito, dahil ngayon ang week ng singapore air show. pero, naikuha naman namin si nampucha ng matutulugan, corporate rates pa.

ok naman itong si nam, mabait na koreano. kaya lang di siya nagpapalit ng t-shirt. isang linggo nga kaming magkasama, yun at yun ang damit niya.

para nga siyang cartoon character eh. napanood nyo na ba yung snow white? di ba, simula opening hanggang pagdating ni prince charming, iisa lang ang suot niya. pinagmamasdan ko nga ang damit niya kanina (damit ni nam, hindi ni snow white), titingnan ko kung yun pa rin ang suot niya bukas.

pero naisip-isip ko ngayon lang: paano kung pare-pareho lang talaga lahat ang mga t-shirt niya. as in, mayron siyang “t-shirt fetish” at bumibili siya ng isang set na identical na t-shirts. para naman siyang super hero.

SI TJ, TAKOT SA LAS PINAS

Posted on February 23, 2004 by batjay

eto si tj, anak ng anak ng anak ng mommy ko. pag nasa pilipinas kami at dadalaw, umaga pa lang, naka abang na siya sa gate para sa aming pagdating. naalala ko siya dahil napag-usapan ang mga unforgettable childhood traumatic memories. etong si tj ay may mga peculiar na mga eccentricities na altough endearing ay galing sa mga masamang nangyari sa kanya nung mas bata pa siya.

si tj ay may phobia sa mga yellow na kotse. kahit anong gawin mo, di mo siya mapapasakay sa mga dilaw na sasakyan, kasi nung 2 years old siya, na suka siya sa loob ng isang taxi. hindi mo rin siya mapapapunta sa las pinas. dito kasi papunta yung dilaw na taxi nung masuka siya. ngayon nga, pag gusto mo siyang maiwan sa bahay, sasabihin mo lang sa kanya: “i’m going to las pinas“. gaano ka traumatic yung experience na ito sa kanya? very. pag pinakwento mo sa kanya ang buong “yellow taxi” experience niya, bibigyan ka nya ng “blow by blow” account ng buong pangyayari, down to the smallest details. ngayon nga pag pupunta sila sa sm: “mama, you get me a white cab ok. no yellow taxis ever again.”

PI TO THE 40TH DECIMAL PLACE

Posted on February 21, 2004 by batjay

minsan iniisip ko kung anong black magic ang umaandar sa loob ng utak ko. aaminin ko, ulyanin ako. pero, ang dami kong mga naalalang maliliit na mga detalye. por ekampol: hanggang ngayon, vividly ko pang naalala yung time na pinainom ako ng mga pinsan ko ng ihi sa bahay nila sa pasay. at yung pagpapahabol ko sa kanila sa aso bilang pag ganti ko naman, nung dumalaw sila sa bahay namin sa novaliches. eto pa, tula ko nung grade II (1974): walt whitman’s “oh captain! my captain!” (tuwa nga ako nang masali ito sa “dead poets society”). pangalan ng yaya ko sa QC nung 1968: aling berta. 1970’s tel number namin: 902779.

ang pinaka impressive commitment to memory na alam ko ay yung sa barkada kong si pareng egay (3rd from the left in this picture taken in batangas), kabisado pa rin nya yung value ng PI up to the 40th decimal place. sinaulo niya ito nung 2nd year HS kami nung 1981 because he was bored. tinanong ko nga sa kaya ito recently at pinadala niya naman sa akin by email. eto: pi = 3.1415926535897932384626433832795028841971

LABAS ANG DILA

Posted on February 20, 2004 by batjay

“kiss! kiss! kiss!” – parating sigaw ng mga pinoy pag may kasal. di ko alam kung kailan ito nagsimula, pero sa barkada namin, ang sinisigaw ay kiss! kiss! kiss! labas ang dila!”. pati sa mga kodakan minsan, isisigaw ng photographer: “o smile ha…labas ang dila”. kita nyo naman ang resulta (click on pic to enlarge) – mga kagalang-galang na professionals appear as if they are sex starved men. o baka naman talagang, in our heart of hearts, most of us are sex starved men. who knows?

yung nasa kaliwa ay si doctor rico, cardiologist sa st. lukes. katabi niya si kuya bong, negosyante. sumunod si pareng nes, magaling na internal medicine doctor. huwag kayong magtaka kung namumukhaan ninyo si doctor rico. siya ang signature model ng domex na napapanood ninyo sa tv na nagsasabi ng mga katangian ng produktong ito. nagtataka nga kami kung paano naging endorser ng panlinis ng sahig ang isang doctor sa puso.

pero sa tutuo lang, bilib na bilib kami sa domex. bago nga kinunan ito, lumapit si anna banana (ang alalay namin sa antipolo), para ipa autograph yung bote nya ng domex.

STILL MORE OVERSEAS PINOY’S SNAPPY ANSWERS TO STUPID QUESTIONS

Posted on February 18, 2004 by batjay

tanong: why is the population of the philippines so big?
sagot: because, unlike you, we easily have erections even in old age.

tanong: are there beaches in the philippines?
sagot: it’s a frigging archipelago, stupid.

tanong: what is an archipelago?
sagot: etong piso, maghanap ka ng makakausap mo. bobo.

tanong: you are filipino correct? are you a musician?
sagot: i play with my organ everyday.

tanong: why are you filipinos so noisy?
sagot: because we don’t fart in public as much as you.

tanong: hi i’m offering some insurance policy. where is your “ma’am”?
sagot: you just lost your sale moron, i am the ma’am of this house!

tanong: don’t call me “ma’am”, only my maid calls me “ma’am”.
sagot: yes sir.

tanong: are you filipino? my maid is a filipino.
sagot: tanginamo. so? you want me to make you coffee?

tanong: so, where in the philippines can i find a good filipino maid?
sagot: try uranus.

tanong: why is your water consumption so big when there’s only 2 of you?
sagot: i think it’s because we take a bath everyday.

STILL MORE OVERSEAS PINOY'S SNAPPY ANSWERS TO STUPID QUESTIONS