four years in singapore, two years in california. yan ang summary ng buhay ko bilang OFW, so far.

maraming mga highs – nabayaran namin in full ang bahay sa antipolo, nakapag travel kung saan-saan, tumaba at pumayat, nagkaroon ng pagkakataon para mabuhay ng medyo masagana, nakakatulong kami sa pamilyang naiwan namin sa pilipinas at naging mas close ang relationship naming mag-asawa dahil kami lang ni jet ang magkasamang dumidiskarte sa kung ano-ano ang mga dapat naming gawin para mabuhay sa isang bansang umampon sa amin.

Continue reading →

ang hirap pala ng nag-iisa ano? ngayon lang ako walang kasama ulit ng medyo matagal at hindi na ako sanay. hindi naman ako hiniwalayan ng asawa ko. umuwi lang siya sa pilipinas ng dalawang linggo. kaya eto, naiwan ako rito na parang trumpong kanggarot, parang manok na walang ulo, parang saranggolang may kilya, parang langaw na tinanggalan ng pakpak, parang titing walang betlog at kung ano-ano pang descriptive na salita na nagpapahiwatig na walang direksiyon ang iyong buhay dahil hindi mo kasama ang iyong minamahal.

Continue reading →

habang patagal ng patagal kang nakatira sa amerika, unti unti kang nagiging immersed sa kanyang kultura at way of life. natural tendency ito dahil pag hindi ka nag conform, mahihirapan ka. kaya nga halos lahat ng mga pumupunta rito ay nagiging assimilated and resistance is futile. it starts the moment you step off the plane.

Continue reading →