mga kanta (not necessarily in the order of preference) na nasa playlist ko’t pinakikinggan lately.
1. Jeremy, Pearl Jam
2. Dirty Work, Steely Dan
3. Dani California, Red Hot Chili Peppers
4. Baby Seat, Barenaked Ladies
5. Tiny Bubbles, Alex Kaeck and His Keikis
6. Sugar Mountain, Neil Young
7. Pilgrim’s Progress, Kris Kristofferson
kung gusto ninyong malaman kung bakit ito ang mga current peborit ko, read on.
Continue reading
dear nes,
kamusta pre?
medyo matagal-tagal na rin tayong ‘di nag-uusap ano? ok naman kami rito ni jet. nag e-enjoy kahit papano. ang bilis talaga ng panahon. summer of ’05 kaming dumating dito last year at ‘eto, parang kisapmata, end of summer ’06 na.
hindi ko nga alam kung natutuwa ako o maiiyak sa pagpalit ng season. natutuwa ako dahil hindi na masyadong mainit. in fact, medyo malamig na nga lately. sa gabi at early mornings ay nagsusuot na ako ng light sweater pag tumatakbo. at hindi na gaanong pinagpapawisan ang betlog ko kaya paminsan minsan ko na lang itong kinakamot, pag walang nakatingin.
Continue reading
Ang Mabuting Balita ayon kay San Hudas
Mabuting Balita #1
itong martes ng gabi, sept 26, babasahin daw sa conspiracy garden cafe ang exerpts ng kwentong tambay book sa isang event for global pinoys sponsored ng Cultural Center of the Philippines at U.P. Institute of Creative Writing. kung mayroon kayong oras, imbis na mangulangot eh baka gusto ninyong dumalaw doon para makinig at manood. kakanta raw si gary granada at noel cabangon para may pampagana. nakaka antok kasi pag puro salita lang. mas masakit pag talsik laway yung nagbabasa. si tina nga pala ang magbabasa ng passages sa libro. malamang naman eh hindi siya talsik laway.
bukas ng umaga, pupunta ako sa newport beach para sumali sa Susan G. Komen Breast Cancer Foundation “Race for the Cure” – naglakas ako ng loob para tumakbo sa 5k timed race. sumali ako hindi para makakita ng maraming magaganda at sexy runners na labas ang pusod (although marami doon bukas). gusto ko lang kasing ibalik yung mga natanggap kong benefits sa aking almost 10 month long exercise program to take care of my diabetes. may group akong sinalihan at sama-sama kami bukas na tatakbo. baka gusto ninyong mag donate. lahat ng pera ay mapupunta sa paghanap ng cure sa breast cancer. kung titingnan ninyo yung aming team page, ako ang may pinaka maliit na donation kaya kakapalan ko na ang mukha ko rito para makiusap: sige na naman, mag donate na kayo para naman medyo lumaki ang amount sa pangalan ko. bilang incentive, lahat ng mag bigay ay papadalhan ko ng picture ko na nakahubo. promise!
NOTE: pwede pang mag donate kahit tapos na ang race, kaya huwag na kayong mahiya.
oo nga pala, ang appeal na ito ay para lang sa mga overseas. kung nasa pilipinas kayo at gusto ninyong mag donate, ibigay ninyo na lang kay pyro. maraming salamat.
.flickr-photo { border: solid 2px #000000; }.flickr-yourcomment { }.flickr-frame { text-align: left; padding: 3px; }.flickr-caption { font-size: 0.8em; margin-top: 0px; }
dear unkyel batjay,
mayroon po akong penpal from europe na kasulatan ko nang mahigit nang limang taon. last year po ay niligawan niya ako through the mail at sinagot ko naman siya. naging boypren ko po siya kahit hindi kami nagkikita. finally, last week ay bumisita siya rito sa pilipinas at nagkita kami. doon ko po nalaman na mabaho ang hininga niya.
ano po ang gagawin ko?
gentle reader
nung lumalaki ako, yung bahay namin sa talipapa ay parating puno ng musika. pag may bagong labas na mga kanta, naririnig ko na ito agad. minsan nga, hindi pa lumalabas sa merkado ay nasa bahay na’t pinakikinggan na namin. yung mga kapatid ko kasi ay mahilig sa musika at dahil bunso ako, lahat ng mga collection nila ay napupunta sa akin. kaya baby pa lang ako, may hawak na akong mga long playing records. kung taga talipapa kayo nung 1970’s at may nakita kayong batang lalaking nakahubo na tumatakbo (flapping his small dick into the wind) at may dala-dalang mga plaka – ako yon. music is like scent, malakas itong mag evoke ng mga pangyayari sa buhay mo. ok ito minsan, dahil nagpapa-alala sa iyo ang mga kanta ng mga masayang nangyari when you were growing up. minsan naman ay nakaka-inis dahil binabalik ng mga kanta ang mga pangyayaring ayaw mo nang maalala – the death of a loved one, lost love perhaps. one song that evokes a lot of happy memories is janis joplin’s cover of kris kristofferson’s classic “me and bobby mcgee“.
tuwing naririnig ko ito ngayon, napapangiti ako. masaya kasi yung panahong yon na sumikat ang kantang ito dahil supot pa ako at wala pang mga responsibilidad. i could screw up and nobody would be affected… and that my friend is the ultimate freedom.
nung lumalaki ako, yung bahay namin sa talipapa ay parating puno ng musika. pag may bagong labas na mga kanta, naririnig ko na ito agad. minsan nga, hindi pa lumalabas sa merkado ay nasa bahay na’t pinakikinggan na namin. yung mga kapatid ko kasi ay mahilig sa musika at dahil bunso ako, lahat ng mga collection nila ay napupunta sa akin. kaya baby pa lang ako, may hawak na akong mga long playing records. kung taga talipapa kayo nung 1970’s at may nakita kayong batang lalaking nakahubo na tumatakbo (flapping his small dick into the wind) at may dala-dalang mga plaka – ako yon. music is like scent, malakas itong mag evoke ng mga pangyayari sa buhay mo. ok ito minsan, dahil nagpapa-alala sa iyo ang mga kanta ng mga masayang nangyari when you were growing up. minsan naman ay nakaka-inis dahil binabalik ng mga kanta ang mga pangyayaring ayaw mo nang maalala – the death of a loved one, lost love perhaps. one song that evokes a lot of happy memories is janis joplin’s cover of kris kristofferson’s classic “me and bobby mcgee“.
tuwing naririnig ko ito ngayon, napapangiti ako. masaya kasi yung panahong yon na sumikat ang kantang ito dahil supot pa ako at wala pang mga responsibilidad. i could screw up and nobody would be affected… and that my friend is the ultimate freedom.
si pyro ay isang cute na three year old kid. tulad ng maraming normal na bata sa pilipinas, mahilig si pyro sa wrestling. in fact, alam niya na may SMACKDOWN sa pilipinas itong darating na october. pero hindi normal na batang pinoy si pyro. mayroon kasi siyang lung cancer and all his life ay laman siya ng hospital dahil kailangan niya ng surgery at chemotheraphy para matanggal ang tumor niya sa lungs. during one of his chemo treatments, napanood ni pyro si batista. nasa pilipinas na pala itong pro wrestler na may dugong pinoy at umiikot sa mga mall para mag promote. biglang naglambing ang bata – baka raw pwedeng dumalaw si batista sa kanya. nakita niya kasi sa TV na maraming mga batang tulad niya ang lumalapit sa wrestler para magpakuha ng litrato.
baka naman mayroon nagbabasa nitong post na may kakilala sa mga organizer ng wrestling smackdown sa pilipinas ang pwedeng magmalasakit – sabihan nyo naman si batista na bumisita sa hospital ni pyro para naman matuwa ang bata kahit papano.
Continue reading
lumaki ako sa barrio talipapa, novaliches.
hayan, nasabi ko na nang hindi ako nahihiya. nung araw kasi, pag tinatanong ako kung saan ako nakatira, ang sinasabi ko lang ay “sa novaliches”. hindi ko masabi ang “talipapa” kasi pinagtatawanan ako dahil nakatira raw ako sa palengke. hindi na siguro obvious ngayon dahil marami nang nag-bago, pero nung 1970’s, mayroon talagang maliit na palengke sa kanto, kaya nga tinawag na “talipapa” ang barrio namin. gustong gusto kong mamalengke doon kasi “pogi” ang tawag ng mga tindera sa akin. ang hindi ko alam eh pogi pala talaga ang tawag ng mga tindera sa lahat ng namamalengkeng lalaki roon in the hope na bibili sila ng mga paninda. sucker.
Continue reading
Batang Kaning Lamig 