may taboo na rin ako sa pagkain, recently developed actually. di na ako kumakain ng hipon. may allergy kasi ako sa shrimp na dito lang lumabas sa singapore. pag may nagtanong sa akin, sinasabi ko na lang “its against my religion to eat shrimps“. pag may nagtanong kung bakit, sinasabi ko na lang: i belong to a religion called “iglesia ni kulafu” o kaya “saksi ni tarzan” (depende sa mood ko), and we believe that shrimps are sacred.

normally after that, it is pointless for them to ask further questions.

holiday ngayon sa singapore. end of ramadan (ang bahasa term ay “Hari Raya Puasa“). siyempre end na rin ng fasting ng mga muslim. ano bang “fasting” sa tagalog? “bilisan mo”. ngyahawhaw (TV CANNED LAUGHTER).

‘nga pala, before i proceed, allow me to greet our muslim friends all over the world (isama na natin si bwakanginang kotong boy na nangikil sa akin last week sa indonesia) – “Selamat Hari Raya Aidilfitri!”

hinahangaan ko ang mga taong may self control na hindi uminom, kumain (at makipag sex) during the hours of fasting during ramadan. lalo na para sa mga muslim sa southeast asia, na kung saan napaka init.

malakas akong uminom ng tubig and the idea that i will not be able to drink any during a hot day is certainly very terrifying. ISA PA, mahirap tanggihan ang aking mga very powerful eating urges (LALO NA) pag natapat ako sa coffee shop na nagtitinda ng malalaking slice ng cheese cake.