this is what i watched on the way back to los angeles. it’s a singaporean film and it’s very well made. i felt so many conflicting feelings about my adopted country, my homeland and my people though: pride, sadness, awe, anger.

pinapanood ko ang Justified ngayon for the first time, binge style, through Amazon Prime. tungkol ito sa buhay ni us marshall raylan givens, isang gunslinger na may cowboy hat na tumutugis ng mga bad guys sa 21st century kentucky.

tulad ni raylan, gusto ko ring maging anachronism. hey, big word – look it up. an anachronistic pinoy pulis, kung saan kakalabanin ko ang mga masasamang loob ng maynila gamit ang malaking itak, nakasuot ng salakot na may KKK sa harap, naka camisa de chino at may pang ibabang pulang pantalon.

title ng iniisip kong x-rated kung fu movie, starring new batch of filipina starlets:

“Kicking Pinay”

hanggang ngayon, hindi ko pa rin napapanood ang titanic. pakiwari ko, para akong member ng exclusive club kasi halos lahat sa mga kakilala ko ay pinanood ito ng dalawa o tatlong beses.

bakit ko ito hindi pinanood? ayoko kasi ng mga pelikulang predictable. para naman kasing di ko alam na lulubog ang barko sa pagtapos ng pelikula. ang hindi ko alam ay ang dahilan ng pablubog.

ngayon ko lang nalaman na kaya raw lumubog ang titanic at dahil nabwisit yung kapitan kay celine dion dahil paulit-ulit niyang narinig ang “my heart will go on”. sa sobrang pagkapikon ng kaiptan, ibinangga niya ang barko sa paparating na iceberg.