KUMAIN NA NAMAN AKO NG LOR-MI

friday at wala ang boss kaya nagplano na namang kumain ang mga kaupisina ko sa turo-turo ng old airport road. mayrong isang stall dito na well known sa buong singapore dahil sa lor-mi (lomi sa mga pinoy). ok lang na maghintay ng 30 minutes dahil sa haba ng pila. sulit naman kasi… steaming hot lomi na may sahog na bawang, crispy daing na isda, big slices ng sweet pork, chicharong balat ng baboy, itlog, shredded meat at may toppings na haugang otah fish cake. sabayan mo ng panulak na sugar cane juice na may lemon at tapusin with a big bowl of CHNG TNG, ang dessert na walang vowel.

pakingsheet, ang sarap.

COMMON SENSE WILL TELL YOU NA MAGANDA AKO

topic ng lunch time conversation namin kanina ng mga kaopisina ko yung disipina sa mga schools dito sa singapore. usap usapan dito dahil headline sa mga dyaryo kahapon: isang school principal ang nag step down after admitting to hitting a female student with a soft cover book. ARAY! masakit yon.

iniisip ko rin nung time ko ng elementary and highschool during the 70’s and 80’s… sa sobrang tagal nga, halos di ko na maisip. mayron ding physical punishment. mangilan-ngilan sa mga teachers ko ang nanghahatao ng class record at nambabato ng eraser. yung isa ko ngang teacher ay notorious. bukod sa kanyang sikat na one liner describing herself (i.e. “common sense will tell you na maganda ako“) ay talagang asintado siya. hehe. lahat ng ibato niya at ipalo ay right on target.

Continue reading

SARS AND THE TRAVELLING SALESMAN

eto ang mask na ginawa ko last year para pang contra SARS. one of the perils of travelling is the possibility of getting sick. nariyan ang SARS at bird flu. last week for instance – naroon ako sa beijing during the time na lumabas ang mga bagong case ng SARS. nasa tokyo na ako ng mabalitaan ko ito pero ninerbyos pa rin ako kahit papaano. ok naman ako ngayon. wala akong fever at di ko nararamdaman yung mga, hah. yung mga, hah… hah… hachooooo! excuse me. di ko nararamdaman yung mga symptoms ng SARS. eto nga pala yung face mask na ginawa ko last year para pang contra SARS. effective naman dahil di ako tinamaan, pero pinagtatawanan ako sa train.

Continue reading

EVERY FLOWER TELLS A STORY

every flower tells a story. ang bulaklak na ito ay galing sa orchid na bigay sa akin ng isang kaibigang es-pulis. minsan kasi nagkainuman kami sa bahay ng kumpare niya malapit sa amin at kinaplog niya ang halaman na ito. ang bulaklak na ito ay may kwento. ito’y galing sa orchid na bigay sa akin ng kapitbahay kong ex-pulis na dating reporting sa isa ring ex-pulis na ngayo’y tumatakbo ng presidente. marami akong tsismis tungkol sa ex-pulis na ito, pero di ko sa inyo ikukwento. i-ping nyo ang site ko at baka mapilitan ako. mwahaha. masipag itong mamulaklak (yung orchid ko ha, hindi yung tumatakbong presidente). almost year round. ang tawag nga pala rito ay phalaenopsis (yung orchid ko ha, hindi yung tumatakbong presidente). ilagay sa parte ng garden na may shade (ayaw niya kasi ng direct sunlight) at kaunting dilig ng tubig. pwede mo na siyang pabayaan.

malapit ko na ulit makita ang mga halaman ko’t bulaklak. uwi kasi kami ni jet sa mayo para sa 13th 14th anniversary ng aming kasal. at siyempre, para sa 80th b-day ng mommy ko. isang linggo lang kami pero alam kong sulit ito. miss ko na kasi ang pamilyang naiwan. miss ko na rin ang bahay sa antipolo. miss ko nang matulog sa sariling kama sa sariling kwarto sa sariling tahanan. anim na buwan na pala kaming di nakaka uwi. ang bilis ng panahon.

THE LAND OF THE RISING SUN

the land of the rising sun... yung tutuong bansa, hindi yung kanta ng animals. etong view from my hotel room. taken this morning kaya literally “rising sun” over the land of the rising sun. yan ang version ko ng “redundant photograph”. hehehe. dahil spring na, alas singko pa lang ng madaling araw, maliwanag na. mayang gabi ang lipad ko pabalik ng singapore. kaya in the meantime, pasyal muna kami ni steve. gusto raw niyang bumili ng relo. pupunta kami doon sa lugar na di ko ma pronounce na puro electronic goods kasi gusto raw niya yung katulad ng relo kong may world time. tanong kasi ng tanong sa akin ng oras kaya minsan sinasabi ko: “wanna buy watch joe?” mwahaha.

UWING UWI NA AKO

ayos bang porma ko mylabopmayn? halata bang galing sa silk street ang suot ko? obvious bang armami ito? hehehe. dear mylab. basahin mo itong sulat habang tinitignan ang piktyur ko at para mo na rin katabi si richard gomez pagtapos siyang sinapak ni robin padilla akong katabi. tapos na kami sa wakas. hintay na lang ng flight pauwi. altough malapit na ito, matagal pa rin para sa akin. naiinip na kasi akong makita ka ulit. kahit anong ganda ng tokyo, kulang pa rin pag wala ka. hirap din ng trip na ito. pakiramdam ko, para akong ginulpi ng tatlong baklang maton. masakit ang paa ko ngayong gabi dahil maghapon akong nakatayo. para tuloy gusto kong kumanta ng “magtanim ay di biro”. ang maganda lang ay wala na akong LBM. hehe. tingin ko eh fart part lang yon ng “the korean food and drink effect “.

maganda namang panghimagas ang japanese food. bongga ang dinner namin kanina during the post conference cocktails. nag hire ang host namin ng caterers from four famous japanese restaurants. ang salap salap ng rasa. ang paborito ko? tea soba at tempura. altough di ko kinain yung hipon dahil sa aking allergy – pamatay pa rin kahit vegetable tempura lang. wala siyang sauce. asin lang with a slice of lime. ang galing.

o sige, ingat ka na lang diyan. isang tulog na lang andyan na ako. lab U!

I SHIT YOU NOT, JAPAN: THE PLACE TO BE PAG MAY LBM

the flowers of spring. sana may spring din sa pilipinas para pwede akong mag alaga ng ganito kagandang mga bulaklak. kinuha ko ito kahapon sa labas ng conference venue namin sa seoul. sana may spring din sa pilipinas para pwede akong mag alaga ng ganito kagandang mga bulaklak. iaalay kong lahat sa iyo, mylabopmayn. narito na ako sa tokyo. nagpapahinga after the byahe and the meetings. nalasing ako kagabi dahil ang lekat na mga kasama ko eh nagbidahan sa pag-inom. hindi ko alam kung paano ako nakauwi. one moment, i was outside the restaurant waiting for a taxi, the next moment, i was waking up in my hotel room. pag tingin ko sa kwarto, naka handa na ang aking damit at naka pack nang lahat ang maleta ko. nagawa kong lahat yon on autopilot. never again, gardenget.

after all the drinking and the eating in korea, i’m having a belated case of loose bowel movement. kung magtatae ka, do it in japan. upo ka lang sa automated trono at siya nang bahalang mag hugas ng pwet mo. habang naka upo nga sa toilet seat ay napag isip-isip ko: international na talaga ang beauty ko… lahat ng kinain ko sa korea ay itinae ko sa japan.

anyway, kakatawag lang ni jet kaya masaya ako. ang sarap ng pakiramdam when you’re traveling tapos you get a phone call and hear a familar voice. kahit papaano nababawasan ang lungkot. ingat ka mylab. ilang araw na lang. lab U!
Continue reading

KIMCHILANDIA TRIP REPORT

jay during the beijing conference - tawang nakakaloko, parang sutil na gustong mang-asar. tawang sutil na parang gustong mang-asar. hehehehe. bwahahahaha… kuha kahapon sa beijing conference. kaya nakangiti ay para ipakita sa mga tao kung ano ang hitsura ng pagod, walang tulog at kakalog kalog na byaherong pinoy.

dear mylab op mayn. narito na ako sa kimchi land. umalis kaming beijing kahapon ng mga 6 pm right after the conference. straight to seoul. arrived at the hotel at 11 pm via the KIMCHI express. ang daming pinoy sa airport even in korea. wow. nag practice kami for the conference until 1 am. di makatulog kaya nagbasa ng comics hanggang 3 am. gising ng 6. breakfast. sinundo ng 7. conference ng 9. natapos ng 2. straight sa office. sagot sa email. pahinga. dinner. inom. tulog… hah. hah. hah. pagod na ko.

ang kunswelo ko lang ay napakaganda ng seoul in the springtime. i love the weather. hopefully tomorrow will even be better. next stop: another favorite city. tokyo. lipad kami ni steve ng 10 am bukas. ingat ka. lab U!

BEIJING IN THE SPRING

the forbidden city, beijing china, spring 2004. beijing china, isa sa paborito kong cities sa asia. bakit ba siya special? kasi dito kami nagbakasyon ni jet two years ago. ramdam mo ang pulso ng china pag narito ka sa beijing. paroon parito ang mga tao sa paghanap ng ikabubuhay. nagpunta kami sa “forbidden city” kanina para ipasyal ang kasama kong americanong si steve. kumuha kami ng guide para ma explain sa kanya lahat ng mga kasulok sulukan ng napakalaking palasyong ito. hinahanap ko nga yung kuliglig na iniwan nung last emperor doon sa throne room kanina. wala. umalis na siguro.

suwerte ako ngayon sa byahe so far. maluwag ang eroplano at wala akong katabing mabahu. hehe. conference na namin mamaya-maya, tapos lipad na kami ni steve for seoul later tonight.

IT’S A BIRD

lipad ako ngayong madaling araw for a business trip. i’ll be visiting three cities in five days. tomorrow i’ll be in beijing, tuesday in seoul and thursday in tokyo. quite a busy trip at di pwedeng walang dalang libro dahil sa mahabang paghihintay sa airport at sa matagal na byahe sa loob ng eroplano.

i’ll be bringing dan brown’s “angels and demons” and three comic books graphic novels… volume 5 of grant morrison’s “invisibles”, garth ennis’ “preacher” volume 6 and one of the newest graphic novels that came out this month… “it’s a bird” by steven seagle. this is a superman story that isn’t really about superman. i’m looking forward to getting my hand on it once i’m up in the air.

ingat ka mylab. balik ako kaagad. lab U!