happy birthday denden! happy birthday pare. hiling ko lang eh sana lalo pang gumanda ang buhay natin. 38 ka na. hehehe. ako 37 pa rin. hehehe. buti nakapunta ka kahapon, para sa iyo talaga ang inuman at swimming na iyon.
Ha! nalaman ko na nasa binyagan sa malinta ngayong araw na ito ang mga barkada ko! ano ba yan, birthday nung friday tapos binyagan naman ngayong sunday. sobra na yan ah, naiinggit na naman ako…binyag ngayon ng bunso ni pareng lando, ang aking malapit na kaibigan nung high school. si abby, ang kanyang panganay ay inaanak ko. high school nang bruha at malapit nang may aakyat ng ligaw sa kanila… hehehe. gagantihan na ata ang pare ko. apat na ang anak ni lando. dami no? libog kasi eh… hehe.
si lando ang unang nag-asawa sa amin. siya ang original na chick-boy. lahat ata ng mga teacher namin eh niligawan niya. nung high school kami, maraming gimmick ang pare ko na pwedeng gawing x-rated na pelikula. di ko na ikukwento rito at baka mabasa ng asawa niya. masapak pa ako ng wala sa oras. parati kong kasama si lando nung high school. malapit din ako sa pamilya niya. parati kasi ako sa bahay nila sa malinta at kalookan – nakikikain.
sa pag-retire ng isang high school teacher: a short tribute to gabby, galing sa mga makukulit at antukin mong estudyante ng notre dame batch 1983
Dear Mr. Gabertan,
Maraming salamat sa natutunan naming history sa inyo. Maraming beses din akong nakatulog sa lecture mo at ilang beses ay nahuli mo ako. One time ay nahuli mo akong natutulog at bigla akong mapatayo sa silya. Di na ako tuloy nakatanggi nang bigla mo akong alukin na sumali sa debating team.
I still remember the debates. I was with Rey Opena and Arnold Ressurection. Our opponents were Ricardo Victorio (our Validictorian), Cornelio Lozada (Salutatorian) and Ricky Magpoc (now a gynecologist, kaya puro pek-pek nakikita niya araw-araw. Di ka ba naiinggit sa kanya sir?). Our debate: “Resolved that Japan be Re-armed”. I won a trophy (as Best Speaker). It was the only one I won in Notre Dame, and, it still holds a special place in my Library at home in Manila. To take part in the debates was probably one of the best decisions I made in High School. It made me a better person. I learned to be more confident speaking (and fighting) with people.
Ingat kayo at sana marami pa kayong magawa after retirement and I wish for you the best. Thank you very much for being part of the group of beloved teachers who’ve shaped my life.
Yours Truly,
Nick David
Letter Number 2:
Dear Mr. Roger,
Thank you din po sa mga history lessons nyo. Kaso nga lang 50% lang ang natutunan ko kasi yung kalahati, nananaginip ako. Minsan nga, sa sobrang sarap ng tulog
ko, bumaha ng laway sa sahig. Nagising lang ako kasi ang lakas ng tawa ni jayjay tsaka ni danny e.
Tsaka pahabol pa po, kung hindi dahil sa inyo hindi ako este kami pala gumaling sa game&watch, 999 score ko.
Ingat kayo at sana marami pa kayong magawa after retirement.
Gumagalang,
Bong Pedro
Letter Number 3:
Dear Sir,
Ako rin ay nagpapasalamat sa history lessons na naibigay ninyo sa amin. Kung hindi dahil din sa inyo, basta basta na lamang akong makakatulog kung saan saan.
Nagkaroon ako nang abilidad na umupo nang diretso kahit na gaano pa ako kaantok. Malakas kasi akong humilik kaya siguradong bistong- bisto mo ako. Natapatan ko ata ang ginawa ni Dolphy sa “Ibong Adarna” para huwag siyang maging bato.
Take care and Good luck sa inyong retirement !!!
Gumagalang din,
Vic Perlas III
perhaps you want to hear a funny parokya ni edgar song while watching the video of a group of friends who have been together for 32 years… ginawa ito ng kumpare kong si edgar maderazo, based na siya ngayon sa melbourne at siya ang network administrator ng monash university. kung interesado kayong mapanood ang MTV eh, punta na lang kayo by clicking on my BIRDIE…
this song is lovingly dedicated to my wife JET, who is celebrating her birthday today. happy happy birthday, my love.
to continue about Lauan ang OPUS DEI…. yung in-charge sa study center ay in charge din sa spiritual welfare ng mga members. mayron silang mga counseling sessions para sa mga tulad naming immature high school students na utu-uto. during the counseling.
ito ang typical Q&A:
OPUS DEI: “Nick, do you masturbate?”.
HORNY STUDENT: “well…uh, eh, yes…”
OPUS DEI: “how frequently?”
HORNY STUDENT: “often”
OPUS DEI: “how often?”
HORNY STUDENT: “uh, ah… everyday!”
lauan (isang klaseng philippine hard wood) ang pangalan ng isang study center sa may qc na pag-aari ng opus dei… hindi laong-laan (ever-ready), na isang pen name ni jose rizal. ito ang ginamit nya nung pinublish ang tulang “las flores de heidelberg” (ang tula ng mga OFW) sa la solidaridad nung dec 15, 1889. ngayon, kalye na rin ito sa sampaloc – hehehehe. but i digress, let me proceed…
nung december 23 ay nagkita-kita kaming magkakaibigan para sa aming annual christmas party. tradition na ito sa amin. twing kapaskuhan ay nag-kikita kami, kasama ang mga asawa’t anak upang uminom, kumain, mag chika-han at mag-alaskahan.
ang grupo ng kaibigan na tinutukoy ko ay mga classmates ko sa notre dame of manila. isang paaralan sa kalookaan city na pinatatakbo ng oblates of mary immaculate (OMI). tatlumput-dalawang taon na kaming mag-kakaibigan. nag-simula ito ng kami’y pumasok sa notre dame nung 1971, na mga musmos pa lamang. karamihan sa amin ay lima o anim na taong gulang pa lamang noon… 2 taon sa kinder at prep, anim na taon from grade 1 to 6 at apat na taon sa high school. natapos kami noong 1983 (dalawampung taon na next year) at karamihan sa amin ay nag-aral ng colehiyo sa maynila (mapua, ust, ue-rm, ateneo at la salle).
simula 1971 hanggang sa ngayon – malapit pa rin kaming mag-kakaibigan. ang galing ano? ito ang isa sa aking mga yaman. kaya’t isang malaking katuwaan ang maka-uwi rito sa pilipinas upang sa kahit sandali lamang ay makapiling sila at paulit-ulit na gunitain ang napakaraming pangyayari sa aming buhay.
first full day ko sa bahay ngayong araw ng linggo. maraming nangyari nitong mga nakaraang araw simula ng dumating kami last friday sa pilipinas. kwento kong lahat…
contrary to popular belief: suwerte para sa flight namin ang friday the 13th. dumating ang eroplano namin sa NAIA ng mga 8:30 PM na walang kasabay. in short, solo namin ang airport at mabilis ang clearing ng immigrations at customs. masaya kaming sinalubong ng malaking litrato ni GMA na “pumupugay sa mga bagong bayani”. thank you madam president.
mas-masaya kaming sinalubong (may kiss sabay-hug pa nga!) nina kuya bong, darlene at ng anak nilang si lucas. sa may parking lot, nakita ko kung gaano kami ka-suerte. talagang (sabihin mo ito with an ilocano accent) “bumper to bumper” ang mga sasakyan. apparently maraming flight ang dumating pagkatapos namin.
handle ko ay “bluejay” – medyo baduy, then freddie coco suggested i change it to “jd transit”. hehehe… i was in rj around 1987 when it was still in the j&t bldg at santa mesa. around that time, i was still studying engineering at mapua (4th year).
after school (around 8:30 pm), i’d board a bus in front of the manila city hall and reach j&t around 9:30. i still had 30 minutes to get my cassetes (wala pang cd nung araw) and chat with “the red rooster” who had the 8-10 om slot (sadly, the red rooster died a couple of years ago – a pity, we was a great guy…) i got on board at 10:00 pm and finished at 2:00 AM. afterwards, i had to commute home in a jeep with the rest of the graveyard shift people – drunks, drug addicts, snatchers and hospitality girls.
it was great to work at the tower, especially in the late evenings. you’d see manila by night from up there and it was really beautiful. the city lights and the great music more than paid for my meager “allowance”. wala kasi akong suweldo eh… hehehe.
doubleA was the station manager, dante was the chief announcer, there was freddie coco, bob magoo, monster radio’s the gaucho (i forgot his name, damn – hehehe).
i spent a semester at rj – they fired me afterwards, hehehe… actually, they changed their format again and they fired everybody except dante.
in that short stint, i lost around 30 pounds becuase of the late nights every night except sunday. not to mention, the school work in the afternoon and evening. my grades started getting bad and it was time to make a career move. i chose engineering and left radio to my dad and brother.
si mrs. capistrano (teacher ko nung grade 4), nagkita kami nung rally laban kay erap sa edsa shrine. kaya lang di na siya ST katulad nung grade 4 tayo. hehehe… medyo matanda na rin pero naalala pa rin nya ako. sabi ko – ‘maam, ako yung studyante mo nung grade 4, inapakan mo nga ang sapatos ko nun dahil bago!’. maloko yun eh – nasa mass sa gym, tinawag ako. sabi ko maam bakit? biglang inapakan ang sapatos ko, sabay sabi – “wala, bininyagan ko lang ang bago mong sapatos!”. nagtuturo na si mrs. capistrano sa st. francis sa may ortigas.
silang mag-asawa (mr. capistrano, grade 2) at si mrs. sa grade 4 – mga teacher na di ko makalimutan. siyempre, favorite ko pa rin sa lahat ay si mrs. chavez (asawa ni tibo) – teacher namin ng kindergarten at prep. hanggang ngayon naalala pa rin ang batch natin. si ms. redondo nung grade 3 at sino na nga ba ang teacher natin sa social studies nung grade 4 – si mrs. mandreza ata. lahat mga favorite ko.
Batang Kaning Lamig 