on this day, 32 years ago, marcos issued proclamation 1081, declaring martial law over the entire philippines. tuwang tuwa ako the week of the declaration dahil biglang walang pasok sa school. pero short lived lang ito kasi nabalitaan namin na nawalan ng trabaho ang daddy ko. pero maswerte rin kami kahit papano at hanap buhay lang ang nawala sa pamilya namin. maraming kinulong at pinatay nung panahong iyon.

naging compulsary rin na kantahin ang “bagong lipunan” song sa mga school flag ceremonies. tanginang brainwashing technique na iyan… hanggang ngayon, 32 years after, kabisado ko pa rin ang mga lyrics ng kanta ni levi celerio.
Continue reading →

isang bad habit ng ibang singaporeans sa bus ay ang hilig nilang umupo sa aisle seats. kahit siksikan na at marami nang nakatayo, di sila uurong sa window seat. iiwan lang nila itong bakante with a “dedma to the world” attitude. pag nagpilit ka namang umupo, iiwas lang sila na may kasamang masamang tingin pero papaupuin ka rin eventually sa tabi ng bintana. siyempre lulukso ka pa at malaking hassle. kaya, karamihan ng mga pasehero ay tatayo na lang imbis na makipagsiksikan sa pag upo. kanina ay puno ang bus pero may isang row na may bakanteng window seat. nagpilit akong umupo roon pero di umurong ang pasahero. eventually, pinagbigyan naman akong maupo sa window seat, kaya lang nag give way lang siya na may kasamang major na pagtataray. nagmadali tuloy akong umupo, kaya yon: tinamaan ng backpack ko yung ulo niya. naroon pa naman ang lunch box kong matigas. nag sorry naman ako pero parang gusto kong ulitin. hehe.

people watching is a great thing to do pag commuter ka ng train na tulad namin. kailangan aliwin mo kasi ang sarili mo sa mahabang byahe. minsan, hindi sapat ang iPOD, book or newspaper. ang ginagawa ko nga lately ay tumingin sa mga kasama ko sa train and then make up stories about them to pass away the time. por eksampol: yung ale na mahaba ang baba, siguro magaling mag tiklop ng kumot. yung mama na may laugh lines malamang ay bungisngis. yung matabang ale, siguro only child na lumaki sa lola niya kaya spoiled at iniwan sa kusina. yung matangkad na babae, siguro walang boypren kasi ayaw ng mga singaporean na lalaki ang mas matangkad ang mga girlfriend nila. sayang, baka tumanda siyang dalaga at tuluyan nang magsara ang kanyang pekpek. hehe. ay sorry, ang bastos ko talaga. bigla ko tuloy naalala yung paboritong story ng boss ko tungkol sa contraception sa singapore…

Continue reading →

kumain kami ni jet sa labas para sa dinner kagabi (siyempre, alangan namang lunch. gago!). aba sumasagot ng pa-pilosopo ang kunsensya ko (gago ka kasi eh!). o, ayan na naman. hehehe. ang sarap nga ng kain namin pero medyo bitin ako. doon kami nagpunta sa turo-turo (hawker centre ang tawag dito) malapit sa amin. umorder ako ng dalawang minced meat noodles at fried vegetable dumplings, total cost? around $10 (mga 320 pesoses). di na rin masama. actually mura na ito considering ang 1 mcdo value meal ay uma-average ng around $6 per order. bumili rin kami ng 2 kilong mangosteen (my peborit pruwet). by the way, kumakain ba kayo ng “dyo-wee-see pru-wet“? bawal yan sa singapore. naubos ko ang mangosteen habang pinapanood ko ang coronation ni prime minister lee hsien loong. tinirahan ko naman si jet ng 1 piraso. ang sarap kasi eh.

Continue reading →

mayroong koreanong temporarily na umupo malapit sa cubicle ko. kahapon pa ito namumuro sa akin eh. non stop kasi ang pakikipag-usap niya sa telepono tapos ang lakas lakas ng boses. di tuloy ako makapagtrabaho. bwakanginangyan, umiinit tuloy ang ulo ko. puntahan ko na kaya at sigawan ng “HEY KIMCHI BOY, WHAT ARE YOU TRYING TO EXIT?” (in madertang: “hoy gago, ano bang gusto mong palabasin?”). distracted tuloy ako… asan na ba ako. ah, pag-uusapan ko sana ang transition ng power sa singapore. ngayon ang first day as prime minister ni lee hsien loong, ang panganay ni lee kwan yew.

Continue reading →

AUGUST 9, 2004: importante ang araw na ito para sa lahat ng mga singaporeans. ngayon kasi ang opening night ng singapore idol! bwahaha. AKSHULI, ang tutuong dahilan kung bakit importante eh dahil ngayon din kasi ang national day ng singapore. wala kasi silang history ng pag aaklas from a foreign power kaya “national day” at hindi “independence day” tulad ng sa atin. matanda lang pala ang singapore sa akin ng mahigit apat na buwan. 39 years na siya today. magaling talaga ang mga pinanganak ng 1965 (year op da snik): tulad ko, mga over achieving prick. well, more like laid back over achieving prick. meron bang ganoon?

Continue reading →