nag punta kami ng universal studios ngayon nina jet at ate sienna. enjoy na enjoy kaming nakipaghabulan sa mga mascot doon. naroon si woody woodpecker (tinanong ko nga kung malaki ang pecker niya eh), si tommy ng rugrats, si idol kong beetlejuice, at ang mga paborito kong super heroes (and villains) na sina captain america, storm, green goblin at ang pinaka cool sa lahat – si spiderman. binigay ni jet kay spiderman ang spideman kong laruan. pinaglaraun naman ni spiderman si spiderman ko (please see picture). nakita ito ni captain america at biglang sumigaw ng – “hey spiderman, stop playing with yourself”. TAWANAN ng malakas lahat ng mga tao sa universal studios. i shit you not, this acutally happened today.

saturday morning and our first day in LA, nagpunta kami sa redondo beach nina jet at ninang kong si ate sienna para kumain ng parang wala nang bukas makipagkita kay g – ang bagong miyembro ng pansitan na dito rin nakabase. sige na nga, kumain talaga kami na parang wala nang bukas. hehehe. masarap kasi ang seafood sa redondo beach at tangina, umandar na naman ang seefood diet ko (ie, when i see food, i order it). apat lang kaming kumain pero good for fifteen ata ang kinuha namin. mayroon kaming lobster, pritong tilapia, shrimps, lobster, sashimi, oysters, lobster, chips, rice, katakut takot na sauce at nabanggit ko na ba na may lobster? hehe. ang tangkad pala ni g, mestisahin at ang galing pang mag english. BWAHAHAHA. siyempre dito na siya pinanganak eh. nabulol tuloy ako sa pagsalita dahil kung saan saan ko hinanap ang english ko. parang lumabas tuloy ang cebuano-kapampangan english accent ko pag nagsasalita. pero sa tutuo lang, the redondo beach lunch was the best meal i had since arriving here. sariwa ang sea food doon at reasonable ang price. at ang pinaka importante sa lahat ay kasama kong kumain doon ay mga tunay na tao – magaganda, mababait at napakalakas kumain. BWAHAHAHA. salamat g (thanks for the gifts as well) and ate sienna for taking us around redondo beach. jet and i had a blast!

narito na kami sa pansitan ni ate sienna. ang sarap ng pansit dito. sariwang sariwa. hehehe. gumawa si ninang ko ng sushi at sashimi. nagluto rin siya ng paksiw na isda at sinigang na baboy. ang sarap man. maraming salamat ninang. ang bait mo talaga. salamat din kina don andres, maricel at si daisy na kasama namin dito ngayong gabi. bago kami nakarating sa pansitan ay nagbyahe muna kami ng pagkalayo layo. nagsimula kami sa monterey kung saan kami natulog kagabi at bumaba ng los angeles. mga pitong oras din. balagong nga ako dahil yung navigator kong si mylab jet eh tulog ng tulog. inggit na inggit nga ako at parang gusto ko ring matulog kaya lang baka mabangga ang kotse. hehehe. sa susunod, pag nagmamaneho ako at may natulog sa mga pasahero ko… papahiran ko ng kulangot.

naka post na yung “genting highlands vacation” online. huwag kayong magtataka kung puro solo pictures lang ang makikita ninyo. yan kasi ang hirap kung dalawa lang kayong magbabakasyon… pag dating sa kodakan, you are either the photographer or the subject. well, it’s either solo photos or you can try your luck getting pictures of funny signs and nature scenes. dalawang beses naming sinubukan magpakuha from strangers, kaya lang nakaka depress yung mga resulta. yung una, naninigarillo ata yung kumuha na securtiy guard at puno ng usok yung litrato namin. gusto kong kutusan kaya lang baka barilin ako. yung next naman eh against the light at akala mo eh mga ati-atihan kami ni jet. inedit ko lang yung picture para magkaroon kami ng mukha.

as expected, hindi kami nagpunta sa casino. eh in the first place, hindi pala ako talaga pwedeng pumasok. ang sabi sa akin ng guard doon sa entrance ay: “your dressing cannot inside“. in english – hindi daw ako complying sa dress code dahil ako’y naka shorts at sandals. sayang gusto ko pa namang mag tong its.

Continue reading →

dear mylab. basahin mo itong sulat habang tinitignan ang piktyur ko at para mo na rin katabi si richard gomez pagtapos siyang sinapak ni robin padilla akong katabi. tapos na kami sa wakas. hintay na lang ng flight pauwi. altough malapit na ito, matagal pa rin para sa akin. naiinip na kasi akong makita ka ulit. kahit anong ganda ng tokyo, kulang pa rin pag wala ka. hirap din ng trip na ito. pakiramdam ko, para akong ginulpi ng tatlong baklang maton. masakit ang paa ko ngayong gabi dahil maghapon akong nakatayo. para tuloy gusto kong kumanta ng “magtanim ay di biro”. ang maganda lang ay wala na akong LBM. hehe. tingin ko eh fart part lang yon ng “the korean food and drink effect “.

maganda namang panghimagas ang japanese food. bongga ang dinner namin kanina during the post conference cocktails. nag hire ang host namin ng caterers from four famous japanese restaurants. ang salap salap ng rasa. ang paborito ko? tea soba at tempura. altough di ko kinain yung hipon dahil sa aking allergy – pamatay pa rin kahit vegetable tempura lang. wala siyang sauce. asin lang with a slice of lime. ang galing.

o sige, ingat ka na lang diyan. isang tulog na lang andyan na ako. lab U!