may napansin ako sa sarili ko lately. simula nang lumipat kami rito sa california, panay ang bili ko ng sweater. nakaka apat na ako. eh apat na buwan pa lang kami rito – ang ibig sabihin nito, every month, bumibili ako ng isa. medyo weird nga eh. naisip ko baka dahil ito sa deprivation resulta ng pagtira ng matagal sa tropical country. ngayon lang kasi ako nakakatikim ng malamig na panahon ng matagal kaya ngayon nga rin lang nakakapag suot ng panlamig. iniisip ko nga, baka pagtagal, magaya ako kay imelda marcos. di ba nung bata siya, deprived siya sa sapatos dahil mahirap lang sila kaya nung naging first lady eh sangkaterba ang collection. sa case ko naman, sweater imbes na sapatos. over compensating na ba ako dahil sa lamig kaya bumibili ng maraming sweater? gardenget.

Continue reading →

black friday ang tawag sa biyernes pagkatapos ng thanksgiving. importanteng araw para sa retail industry ng america at paborito ng mga adik mag shopping dahil ito ang pinakamalaking sale sa buong taon. madaling araw pa lang ay bukas na ang mga tindahan at may mga sira ulo ngang natutulog sa labas para sila ang mga maunang makapasok. may napanood nga ako sa TV na nag stampede pag bukas ng pinto. maraming mga nanunulak at natutulak, nadadapa, gumugulong at nadadaganan. balita ko nga eh may mga nagsusuntukan pa dahil nag aagawan sa mga produkto. hindi ko naman sila masisi, pag sale kasi rito sa amerika, talagang sale.

Continue reading →

panay nga bilad ko sa araw dito sa southern california lately. malaking pagbabago, kasi nung nasa singapore pa kami eh hindi ako lumalabas kasi sobrang sakit sa balat. isa pang mahirap dalhin ay yung humidity. pawisin kasi ako at isang hakbang ko lang, parang gripo na ang tulo ng pawis ko. pero iba dito kasi dry ang hangin. kahit mainit ay hindi ako masyadang pinagpapawisan. tapos ngayon ay gumaganda na ang panahon – lumalamig na. kanina nga may libreng lunch sa opisina at nag picnic kami sa campus namin. ang sarap ngang kumain sa labas. gustong gusto ko pag umaaraw pero malamig. kahit mag kutis betlog ako’t mag mukhang zebra, ok lang.

T: anong katangian ng mga amerikano ang gusto mo?

S: that they love to bitch about things. gusto ko yung fact na mahilig silang magsalita at mag voice out ng mga opinions. that in a meeting, you can shout at each other about work related matters pero pagtapos ay back to normal. walang personalan, ika nga. gusto ko yung exchange ng mga opinion – nagiging mas creative ako sa mga ginagawa ko dahil nakikita ko ang lahat ng mga angulo. gusto ko yung fact na pag may sumingit sa pila, may sisigaw sa likod na puno ng mga salita tungkol sa mga part ng lower anatomy. it’s a refreshing change from the way asians do it (ie, tahimik, timid, keeping things to themselves).

T: anong katangian ng mga amerikano ang ayaw mo?

S: that they love to bitch about things. too much sometimes. bitch, bitch, bitch, bitch, bitch. the weather’s too hot – bitch. the weather’s too cold – bitch. the gas prices are over $3 – bitch. walang kape sa coffee pot – bitch. mas maliit yung actual order na pagkain sa fastfood kaysa doon sa nakalagay sa picture – bitch. ultimo kaliit liitang bagay – bitch, bitch, bitch, bitch, bitch. minsan nami miss ko tuloy how asians do it (ie, tahimik, timid, keeping things to themselves).

ang distansya from our apartment to my office is around 2 miles. maraming salamat sa inyo my dear prens, at bigla akong nagkaroon ng sipag na alamin kung gaano ito kalayo sa metric system – ang sagot ay 3.218688 km. o sige, para walang kalituhan, sabihin na lang natin na limang minuto lang ako from home to work. sapat na oras ito upang mangulangot habang nagmamaneho. hehe. pero not enough to enjoy my music. ang isa pa naman sa mga paborito kong gawin ay makinig ng musika habang nagmamaneho (clapton, springsteen, binky lampano). since 5 minutes away lang ako eh minsan hindi ako nakakatapos ng isang kanta. bitin na bitin. minsan nga pag maganda ang kanta, sadya kong binabagalan para marinig ko ang mga tugtog ng buo. ang musika ay parang time machine. minsan magugulat ka na lang at biglang may kantang magpapaalala sa iyo, very vividly, ng mga nangyari sa buhay mo. tulad kanina, bigla akong nasenti dahil biglang tumugtog yung ending song ng voltes v habang papauwi ako (ito yung “oyani kaldereta“). pakiramdam ko eh para ulit akong ten years old. naalala ko rin tuloy yung time na pinahinto ni marcos ang voltes v, bwakanginangyan. pero that’s another story.

Continue reading →