FOREIGNER: you speak good english!
BATJAY: fuck you! porke ganire ang kulay ng balat ko…

FOREIGNER: what did you just mumble?
BATJAY: ah nating. it’s my stomach – i ate curry in da airplane kasi.

FOREIGNER: your accent is so american!
BATJAY: yours is so australian!

FOREIGNER: are you american?
BATJAY: no. just look at my skin, stupid. i’m swedish.

FOREIGNER: but did you study in the US?
BATJAY: no, i studied in the low school of st. andrew fields!

FOREIGNER: the what?
BATJAY: mababang paaralan ng san andres bukid

Continue reading →

RAVES ABOUT MUSIC: nag record ulit ako ng kanta kagabi. cover version ito ng kanta ni cat stevens na pinasikat ni lani hall. simple lang ang melody pero minsan mong marinig, parang gusto mong patugtugin ulit – PAKINGGAN NINYO. nag record pa ako ng mga ibang kanta. kaya kung ok sa inyo ang ganitong klase ng music, punta na lang kayo sa karaoke site ko: ANG MGA AWITIN NI BATJAY, ANG DATING FOLK SINGER NG MA MON LUK

RANTS ABOUT ANGHIT AGAIN: bwakanginangyan, parang may magnet ata ako sa mga may putok dito sa singapore. pag akyat ko sa opis, amoy paksiw yung katabi ko sa elevator. yung dalawang kaharap ko naman sa train, amoy kulob na labada. tapos yung nasa unahan ko sa ATM machine, amoy hinog na langka. lahat yan, nangyari this morning in a span of less than an hour. pakiramdam ko tuloy, parang pinaglalaruan ako ng diyos ng mga kili-kili. sa elevator nga kanina, pinapanalangin ko na sana mautot ako, para naman makaganti man lang ako kahit papaano. soap, water, deodorant… yon lang ang kailangan. di ba nila magawang maligo ng mahusay? rhetorical question, don’t answer.

kanina, nag empake na si jet ng mga damit ko. hindi po niya ako pinalayas. dinala ko lang dito sa opisina kasi nagdecide na nga ako na starting monday ay magbibisikleta papasok sa opisina. nakahanda na ang lahat – may sabon, conditioner na at shampoo (paano daw bang bumili ng shampoo sa cebu? sagot: “mayroon ba kayong sham-puday? “). ang lahat ng gamit ko ay nilagay ko sa ilalim ng aking work table. wala namang daga rito kaya safe ang aking seksi polka dot bikini brief (awa ng diyos, hindi pa naman ito nagtututong). may kasabay na akong taga rito na dutchman (dutchboy siya nung siya’y bata pa, pero hindi ko alam kung magaling siyang magpintura. naku nagiging corny na yata ako). matagal ko na siyang nakikitang nagbibisikleta papasok. in his case though, nakabihis na siya at hindi na naliligo. hindi ko alam kung ano ang amoy niya pag malapit at ayoko itong malaman. some things are better left un smelled. so starting next week pag nagawi kayo ng east coast ng singapore at may nakita kayong isang lalaking golden brown na nagbibisikletang parang sira ulo sa ilalim ng matinding init ng araw… ako yon.

pinag-iisipan ko pa ngayon kung magbisikleta na lang papunta sa opisina. sinubukan ko nung tuesday at ok naman. tingnan natin ang pro’s and cons: it takes me just 20 minutes from home to office by bike, as opposed to 40 minutes by bus and train. makakatipid ako ng halos $90 a month (halos 3000 pesoses) – ito ang cost ng pamasahe ko papunta’t parito. tapos gaganda pa ang katawan ko dahil sa extra exercise. gusto ko kasing mawala ang tiyan ko para maging katulad ako ni eddie murphy doon sa pelikulang “nutty professor” nang una siyang maging payat: looking down, nakita niya na wala na siyang tiyan kaya bigla siyang napasigaw ng – “I can see my dick! My dick“. hehehe. anyway, ang total distance ng home to office and back is around 20 kilometers. not a bad workout for a middle aging overweight loosing hair pinoy male like me. ano ang mga cons? hassle yung pagdadala ng damit sa opisina. malaking abala rin ang pag ligo dahil although may showers, wala namang locker rooms para taguan ng damit at bihisan. isa pa, mainit sa umaga at lalong iitim ang aking kutis betlog na balat. ano bang gagawin ko?

BATJAY: ano ang sinabi ng doctor nang pinanganak ako?
GENTLE READER: tangina, ang pangit namang bata nito!
BATJAY: GAGO!
GENTLE READER: sirit
BATJAY: it’s a bouncing baby boy with super big balls of steel!
GENTLE READER: tagalugin mo nga…
BATJAY: naku, isang tumatalbog na lalaking sanggol na may malaking betlog na bakal!

GENTLE READER: dear unkyel batjay, nabasa ko ito sa balita kanina: “women who eat chocolate regularly had the highest levels of desire, arousal and satisfaction from sex”. ang gusto ko lang malaman eh: paano naman yung mga pilipino na mahilig sa “chocnut“?

BATJAY: dear gentle reader, ano ba ang ingredient ng chocnut? di ba chocolate din? kaya the next time na magpabili ang partner mo ng chocnut, huwag ka ng ilokanong bato at manghinayang sa $3 price per box. itodo mo na pati pamato at panabla. ano ba naman ang sampung kahon na chocnut (a $30 price tag) kung ang katumbas naman nito ay mind-numbing, halos magka sore throat ka sa kakasigaw na sex.

nung bata ako, tinanong ko sa mommy ko kung saan ako nanggaling… dinala ba ako ng stork? hindi raw. lumabas din ba ako sa pinagbiyak na kawayan tulad ni malakas at maganda doon sa himlayang pilipino? hindi rin daw. eh saan? sabi niya – galing daw ako sa puwet niya. bigla akong natahimik at hindi nakaresbak.

kung madaan kayo dito sa singapore one of these days, make sure to visit the parks that are scattered all over the island. if you pay close enough attention, mapapansin ninyo ang isang grupo ng mga tao (both young and old) na naglalakad ng paatras. may nagpauso kasi rito ng backward walking as a form of excercise. alam ko, medyo parang gawain ito ng mga siraulo pero ang logic behind this activity ay para daw ma-excercise nila ang mga muscles ng legs nila na hindi ginagamit masyado dahil nga naman ang normal na paglakad ay paabante, hindi paatras.

based sa mga interview ng mga doctor dito sa singapore – wala naman daw effect ang paglakad ng paatras para sa mga muscles sa paa at delikado pa nga raw ito dahil magkakaroon ng strain dahil hindi raw normal ang body movements kung maglalakad ka ng patalikod. isa pa, naisip ko na mas malaki ang posibilidad na mabagok ang ulo mo pag hindi mo nakikita kung saan ka papunta pag naglalakad. pwede rin na masagasaan kayo ng mga nagbibisikletang tulad ko. in any case, patuloy pa rin naglalakad ng paatras ang grupong ito sa mga park hanggang ngayon at nakakatawa silang panoorin. ako’y may idea – gagawa rin ako ng sarili kong group. pero hindi paglalakad ng paatras kundi – paglalakad ng patagilid. tatawigin ko ang barkadahan na ito na “the crab mentalities“. ayos ba? pinoy na pinoy ang dating ano?

naaalala ko tuloy ang bukang bibig ng mommy ko pag nagagalit sa akin nung ako’y bata pa: “hoy batjay, tumugil ka sa kakulitan mo. tumatanda ka yata ng paurong“. for a long time when i was a child, i was bothered by this – ako ba’y babalik sa sinapupunan niya? magiging unano ba akong tulad ni mahal pag matigas ang ulo ko? ang mga unano ba sa circus ay mga batang matitigas ang ulo?

tatlo pala ang version ko ng “first cut is the deepest” sa aking iPod. kanina ko lang nalaman. what’s the significance of this fact in the order of things in the universe, i ask myself. nothing much, i answer back. tangina, kinakausap ko na naman ang sarili ko. balik sa kanta: mayron akong original ni cat stevens. tama ka virginia, siya nga yung kumanta ng “father and son” at “peace train” na ironically ay dineport ng mga amerikano recently, kasi may ties daw siya sa mga terrorist. ngyehehe. mayron din akong cover version ni rod stewart na naging popular nung 1970’s. ang panghuli ay yung kay sheryl crow. paborito ko ito dahil siya ang pinaka soulful ang rendition sa tatlo. napahinto nga ako sa pagbisikleta nang tugtugin ito, tapos biglang naupo sa park bench at nakinig. pag-uwi ko, nag record din ako ng sariling version – PAKINGGAN NINYO.

kaunti lang ang nakaka alam na nagpunta ang world renowned renaissance artist na si michelangelo sa pilipinas para gawan ng sculpture ang isa sa mga ancestors ko. alam ninyo naman na galing kami sa lahi ni (ahem) haring david at ang mga ancestors ko ang ginawa niyang model doon sa actual david statue na nasa italy ngayon. in fact, kung makikita ninyo sa litrato, napakaraming similarities between the actual david statue and this pinoy david statue (please see photo). ang nag-iba lang ay ang hitsura ng mukha ng pinoy version ng david dahil siyempre asian looking yung facial features nito. isa pa, mas malaki yung pototoy ng pinoy version (tinakpan ko lang ng yellow smudge para walang magreklamo ng nudity sa site ko). pero other than that, talagang identical copies ang ginawa ni michelangelo. muntik na ring hindi natuloy ang commissioning ng sculpture dahil napansin ng mga kamag-anak namin na hindi pantay ang betlog ni haring david. para daw luslos at medyo mas malaki yung kaliwang betlog. dito nag flare up si michelangelo – wala raw kaming taste for art dahil hindi raw namin naintindihan ang ibig sabihin ng perspective. ang sabi naman ng mga ninuno ko sa kanya ay – “there’s no such thing as testicle perspective” and that “he can stick his perspective where the sun don’t shine”. sa pagkakagalit na ito siguro nagsimila ang mga tsismis tungkol sa authenticity ng sculpture na ito. hindi raw possible na makakagawa si michelangelo ng ganoong kagandang sculpture. kaya ang ginawa ng ating tempestuous na artist ay pinirmahan niya ang kanang pisngi ng pwet ni david (CLICK HERE to view) bilang patunay na siya nga ang gumawa ng obra na ito.