ang buhay ko nitong past three days ay parang prototype ng magiging buhay ko pag semi retired na ako. balak sana namin ni jet, 5-10 years pagkatapos naming mag abroad ay mag semi retire na pero mukhang nagbabago na ang plano namin dahil sa bwakanginang problema sa bayang magiliw natin pero that’s another story. para na nga akong domesticated animal husbandry itong mga nakaraang araw. dito lang ako sa bahay – nagtatrabaho every now and then. natutulog pag inaantok. sumisilip sa internet. inaasikaso ko rin ang mga halaman ko pag huminto ang ulan. nakikinig ng radio habang kumakain ng hot pandesal na may palamang reno liver spread. nanonood ng balita at nakikipag kulitan – ginagaya ko ang boses ni mike enriquez pag kinakusap ko ang mga kasama ko rito. subukan ninyong sabihin ang “anna banana, maghanda ka na ng hapunan” sa style ng pagbabalita sa GMA 7 kung di kayo matawa.

kaya all things considered, ok na rin. masaya ako at contento (i.e. always busog, sometimes tulog). i would trade my high speed internet in singapore for a chance to spend some time in my garden. altough sa sobrang bagal ng connection ko rito eh napipilitan tuloy akong mangulangot habang naghihintay na bumukas ang mga website.

Continue reading →

sa amin ni jet, talagang importante ang mga kaibigan. bukod sa pwede mong mautangan eh masarap talaga silang kasama sa mga lakad. masarap kakwentuhan, lalo na pag may problema at hindi sila tatakbo kahit malakas kang humilik. pero siyempre aalaskahin ka nila (e.g “putanginang hilik yan daig pang tambutso ng palyadong motorsiklo”). parte na yan ng buhay at isa sa mga nagbibigay ng kulay sa pakikpagkaibigan. pag alis namin sa singapore sa sunday, ang isang magpapasakit sa puso ko ay ang malayo sa mga kaibigan na nakilala namin sa singapore. kung iiyak ako pagsakay sa eroplano eh dahil mami miss ko ang magagandang babaeng kita pusod masarap na pagkaing maanghang ang mga kaibigan namin. mayroon ding mga maanghang na babae rito pero hindi ko sila mami miss. ngyehehe.

our good friends in singapore sa PICTURE #1 above: from left to right, top to bottom – amor, jenn ang miss canada ng singapore, tin ang marikit, mylabopmayn jet, leah potpot, eder, growen at ron (click nyo na lang para lumaki ang pic).

Continue reading →

last day ko na sa opisina kanina. isa isa kong binalik ang mga gamit ko – susi, computer, cell phone at kung ano-ano pa. pang huli kong sinauli yung ID ko na may security access na siyang ginagamit ko sa pag pasok sa opis araw-araw. ito na ang final link ko sa trabaho. alam ko kasi pagka surrender ko nito, hindi na ako makakapasok sa opisina. malungkot din pala. apat na taon din ang itinagal ko rito. kahit papaano, napalapit din ako sa mga kasama ko. kahit na hindi pa ako umaalis ay pinag aagawan na nila ang mga gamit ko. hehehe, mga kupal talaga. bilang “mi ultimo adios” eh nag bigay ng farewell lunch ang boss ko – kumain kami sa isang chinese restaurant malapit sa opis at dimsum ang nasa menu.

natural na sa mga farewell lunch ang magbigay ng speech na puno ng mga importanteng lessons para sa mga iiwanan. para sa farewell speech ko eh, itinuro ko sa kaopisina ko na “adidas” ang tawag sa pilipinas doon sa chicken feet na kinakain namin doon sa dimsum lunch. kasi, ang explanation ko, yung paa ng manok ay nahahawig sa logo ng adidas. ayun, by the end of the meal, adidas na rin ang tawag nila rito. pakiramdam ko tuloy para akong nasa recto at kasama ang mga barkadang kumakain sa bangketa dahil panay ang dinig ko kanina ng “please pass the adidas”. yan na siguro ang legacy ko rito.

good bye singapore opis. bagong mundo na naman in three weeks time.

PAMANGKIN: “tito batjay, bofriend ko po”

BOYFRIEND: “good afternoon po sir”

BATJAY: “anong ginagawa mo rito?”

BOYFRIEND: “dumadalaw lang po”

BATJAY: “tuli ka na ba?”

BOYFRIEND: “ano po yon?”

BATJAY: “ang sabi ko, tuli ka na ba?”

PAMANGKIN: “tito naman eh, huwag mong takutin”

simula pa nung malaman naming aalis kami, isa lang ang gusto kong gawin parati: ang ma re-experience lahat ng mga bagay-bagay na nagustuhan ko sa singa bloody pore. ngayong gabi, kumain kami sa peborit naming thai restaurant – ang lemon grass sa downtown east. kasama namin ni jet si antonia, isa sa mga naging kaibigan namin dito. siya ang nagturo sa amin tungkol sa mga do’s and don’ts, saan masarap kumain, saan bibili ng this and that nung una kaming dumating. wala rin siyang tinatago kaya masarap siyang kausap tungkol sa singapore life. si antonia rin yung nagsabi sa amin na karamihan daw sa mga singaporean na lalaki ay boring at puro trabaho lang ang inaatupag. kulang na lang sabihin na wala silang kalibog libog sa buhay. hehehe… hay buhay. ang isa pa sa mga pinag usapan namin kanina ay tungkol sa suicide. paano ba namin naging topic ito? ah, i forgot.

Continue reading →

malakas ang ulan kahapon kaya namasahe ako imbes na magbisikleta papunta sa opisina. muntik pa akong mapa away sa train. may pilit kasi akong pinaupo na babae dahil akala ko buntis. hindi pala. na offend ata at ang sama ng tingin sa akin – akala ko hahampasin ako ng payong. kung minsan ano, mahirap mag magandang loob. siguro kaya maraming nag tutulog tulugan na mga lalaki sa train. ayaw na nilang ma involve at baka mapasama pa sila.

pinanood namin ang “Batman Begins” nung sabado. matagal ko nang hinihintay ito, hindi lang dahil sa hype, pero dahil din sa ako’y tagahanga ng director nito na si chris nolan na siya ring nag direct ng paborito kong “memento“. under his care, at least alam kong hindi magiging corny ang pelikula. hindi naman ako nadisappoint – “Batman Begins” is the best batman movie ever. heto ang aking mga puna sa pelikula (WARNING: MAY MGA SPOILERS SA PAGPAPATULOY)… mamamatay ang love interest ni batman. hehehe. ay sorry.
Continue reading →

SNAPPY ANSWERS TO QUESTIONS FROM FAMILY AND FRIENDS WHO HAVEN’T SEEN YOU IN A LONG TIME:

FRIEND FROM THE PHILIPPINES: “long time no see, tumataba ka yata!
BATJAY: “tangina mo rin”

FRIEND FROM THE PI: “ang taba mo. ano bang ginagawa mo sa singapore?”
BATJAY: “panay ang jakol”

FRIEND FROM THE PI: “hoy pangit, magpapayat ka naman”
BATJAY: “isang bala ka lang, kinanginamo”

FRIEND FROM THE PI: “ano ang timbang mo ngayon, sir?”
BATJAY: “mahigit limang kilo”

FRIEND FROM THE PI: “bakit ang taba mo ngayon dre?”
BATJAY: “huminto na kasi ako sa pag shabu”

FRIEND FROM THE PI: “ang laki ng pinagbago mo. taba mo ngayon, sobra!”
BATJAY: “ikaw naman, wala ka nang pag asang mag bago: pangit ka pa rin”.

PAMANGKIN FROM THE PI: “tito batjay baboy, tito batjay baboy, tito bat…”
BATJAY: “hindi ka ba titigil? um!” (KWAPAK!)

heto ang “films to watch” list for the next few days. epekto ito ng mga nabiling binabargeyn na DVD sa on-going great singapore sale.

Heaven Can Wait – ni warren beatty. 1978 nang lumabas ito. i remember watching this with my sisters. great comedy about life, death and should we call it reincarnation, rebirth or reinsertion?

Regarding Henry – ni harrison ford at ni annette benning (ang asawa ni warren beatty na artista sa “heaven can wait”). bad assed lawyer is shot in the head. goes into a coma and is transformed into a kind gentle man when he wakes up. naiyak kami ni jet.

Paper Moon – ng mag amang ryan at tatum o’ neal. isa sa mga classic films na babalik balikan mo. shot in black and white – dito nanalo si tatum ng oscar for best supporting actress. she would eventually grow up, marry (and divorce) tennis superstar john mcenroe. but that’s another story.

Young Sherlock Holmes – produced by steven spielberg. sa harrison plaza ko ito pinanood many years ago. ang pelikula ay tungkol sa pagkabata ni sherlock holmes – ang galing ng pagka explain sa origins ng kanyang pipe, hat at kung papaano pumasok sa picture si watson.

The Who, Thirty Years of Maximum R&B Live – rare find ito sa mga on sale items. di ko alam kung na appreciate ito ng mga taga singapore, pero ako? bwahaha, kinuha ko agad. siguro kaya on sale dahil walang tagahanga ang “the who” dito. mapanood ko lang ulit si keith moon na mag drums ulit eh sulit na para bilhin ang DVD. nasa sydney ako last year when they were on tour. sayang, sana pinanood ko na lang sila. i was there and i had the time. sigh.