on the last leg na ng aming two week road show. we were in mumbai, new delhi and kolkata last week. then manila last tuesday and finally cebu this thursday. nakakapagod na talaga. pero at least masaya dahil narito sa bayang magiliw. nasa cebu na kami. we flew in from manila this morning at delayed ang flight. may problema raw ang isang engine ng eroplano at kailangan pang i-manual restart. ano kaya ibig sabihin non? itutulak kaya nila ang eroplano para mag jump start ang engine? pero sabi naman ng pilot di raw ito makaka apekto sa pag lipad ng eroplano. “don’t worry, ladies and gentlemen. engine number 4’s failure will not crash the airplane” – sabi ng piloto. thank you captain. that is certainly nice to hear. cool na cool ako sa labas pero deep inside, the reptilian part of my brain says “bwakanginangyan, sana naman engine 1, 2 and 3 wont quit on us“.
Monthly Archives: April 2005
MAYROONG HIMALA!!!
LUNES ng umaga. nasa POEA office para kumuha ng exit permit at pinagmamasdan ang isang kilometrong pila na malapit nang tayuan…
BATJAY: malapit na ako sa counter ng POEA, kung may diyos – sana naman ay pag dating ko sa harap ay may makakilala sa akin na empleyado na maawa sa akin at i-process ang exit permit ko. sige na naman po bathala… marami pa akong gagawin sa trabaho at ayokong tumayo at mangulangot sa isang kilometrong haba na pila. please, please, pretty please. ayan na nasa counter na ako. o diyos ko, diyos ko, ito ba’y pagsubok mo…
POEA EMPLOYEE: Brother BATJAY – kilala ko po kayo! taga novaliches din po ako at parati ko kayong nakikita sa simbahan ng talipapa. kilala ko rin mommy mo! AAAY! ang pogi pogi mo pa rin kahit gurang ka na – akina yang application mo, ako nang bahala sa iyo.
BATJAY: MAYRONG HIMALAAAAA!
in less than 30 minutes ay na-process ko ang aking OFW exit permit. the shortest time ever na nangyari ito in 4 years. a good sign – sana swertehin ako ng husto dito sa bayang magiliw ngayong linggo. ang sarap talaga sa pilipinas. ang babait ng mga tao at parating silang nakangiti kahit mahirap ang buhay. i love to be back home.
IS THIS YOUR WAY TO HIDE A BROKEN HEART?
THE ACCIDENTAL TOURIST
narito na ako sa bayang magiliw. swabe naman ang flight from singapore to manila. pero putangina, grabe pala ang byahe ko. i have been literally living off a suitcase lately and it has been a long and tiring week.
WEDNESDAY, APRIL 6. naghanap kami ng makakainan ng dinner sa new delhi at nagpunta sa isang mall dahil yung kasama kong intsik ay biglang nagkaroon ng craving para sa McDonald’s mcveggie vegetable burger (oo virginia, walang hamburger sa india. magkakapatayan kung nagkataon. HOLY COW eh, alam mo na). it turns out, young mall na pinuntahan namin ay walang mcdo at nagpasya na lang kaming umuwi. medyo minalas lang nga kami dahil yung taxi na sinakyan namin pabalik sa hotel ay tumirik sa gitna ng madilim at nakakatakot na kalsada. buti na lang at may dumaan na tricycle after a while. pinara namin ito at PRAISE BE TO GOD JEEE-ZHAZ, sinakay kami. kung nagkataon na hindi kami sinakay eh baka napilitan pa akong pumara ng camel o elepante. it was that bad.
COMING HOME
iniwan na namin tuluyan ang india. yesterday, we completed our last conference in calcutta. tapos lipad ng madaling araw pabalik sa singapore. shower lang sandali sa bahay tapos balik ulit sa airport para sa flight sa maynila. isang linggo uli na mga conference and meeting clients. masaya ako na uuwi ako pero mas malungkot dahil di ko kasama si jet. medyo ambivalnet nga ang pakiramdam ko. di ko alam kung sa pagod or sa kung anong dahilan. kulang lang siguro ako sa sex.
WITH ALL IT’S SHAM, DRUDGERY AND BROKEN DREAMS
mahirap dumalaw sa india. paglabas mo pa lang sa eroplano, para ka nang nasa ibang planeta. major culture shock – mainit, iba ang hitsura ng mga tao, mainit, hindi mo sila maintindihang magsalita, iba ang amoy, mainit. tapos paglabas mo sa siyudad – ibang iba. maingay lahat ng mga panay businang sasakyan, mainit, nakaharang ang ang mga baka sa kalye (HOLY COW!), umeebak ang mga baka sa gitna ng kalsada (HOLY SHIT!), mainit, nakahilera sa gilid ng kalye ang mga tent ng mga homeless. nabanggit ko na ba na mainit? heksuli, nasa mag low forties pa lang ngayon. this time next month – the temperatures will average around 45 to 50 degrees C. that’s the time you’ll hear about people dying of the heat. nakakabaliw talaga ang india. kung di ka sanay rito, you’ll go insane after a while. pero alam mo, mawawala lahat ng mga negative impressions mo about india once you see the taj mahal. it is an impressive piece of architecture. dito mo talaga ma-ri-rialize na india, in spite of all it’s contradictions and ugliness, is a cool cool place.
WITH ALL IT'S SHAM, DRUDGERY AND BROKEN DREAMS, IT IS STILL A BEAUTIFUL WORLD
mahirap dumalaw sa india. paglabas mo pa lang sa eroplano, para ka nang nasa ibang planeta. major culture shock – mainit, iba ang hitsura ng mga tao, mainit, hindi mo sila maintindihang magsalita, iba ang amoy, mainit. tapos paglabas mo sa siyudad – ibang iba. maingay lahat ng mga panay businang sasakyan, mainit, nakaharang ang ang mga baka sa kalye (HOLY COW!), umeebak ang mga baka sa gitna ng kalsada (HOLY SHIT!), mainit, nakahilera sa gilid ng kalye ang mga tent ng mga homeless. nabanggit ko na ba na mainit? heksuli, nasa mag low forties pa lang ngayon. this time next month – the temperatures will average around 45 to 50 degrees C. that’s the time you’ll hear about people dying of the heat. nakakabaliw talaga ang india. kung di ka sanay rito, you’ll go insane after a while. pero alam mo, mawawala lahat ng mga negative impressions mo about india once you see the taj mahal. it is an impressive piece of architecture. dito mo talaga ma-ri-rialize na india, in spite of all it’s contradictions and ugliness, is a cool cool place.
HE IS SO HORNY
tapos na kami sa show namin sa mumbai last monday. nasa new delhi na kami ngayon. we had a free day today kaya nagpunta kami sa paborito kong lugar in all of india – the taj mahal in agra. i didn’t mind the 4 hour drive to get there. talagang maganda roon. you can’t help but stand in awa at the world’s largst tomb (it took 20,000 worers to build over 22 years). napabigkas tuloy ako kanina – “geez, all that marble for a dead woman”. iba talaga ang nagagawa ng pag ibig.
may kasama kami rito sa india. ang pangalan niya ay “bhogli”. sabi ko sa kanya, baka mag kamag anak kami. how come, ang tanong niya. because, you know, i said, “libog” is my middle name.
BORN TO BE WILD!
punta muna akong india mga kapatid. habang naroon ako, pagtripan nyo muna ang peborit baby picture ko. hindi po yan tiyanak na nagjajakol – ako po talaga yan. maaga kasi akong naglandi. sabi nga ng mga kapatid ko, di pa raw ako nagsasalita – kinakadyot ko na raw yung isang poste ng bahay namin.
THERE IS THAT MATTER ABOUT SIZE
GENTLE READER: dear unkyel batjay, ako po ay may suliranin. sana po ay matulungan ninyo ako. huwag na lang po ninyong ipagsabi pero – maliit po ang pototoy ko. hanggang ngayon po eh wala pa rin akong gelpren, kasi baka pag nakita niya ang sandata ko eh baka matawa. hindi ko po kaya ang ganoong klaseng rejection. may alam po ba kayo na pwede kong gawin para po lumaki siya. kahit mga 2 inches lang, maligaya na ako.
BATJAY: dear gentle reader, ito ang payo sa akin ng lolo ko. ganito raw ang gagawin: pag gising mo sa umaga – hinga ka ng malalim at bigla kang mag exhale ng nakatakip ang bibig at ilong… obserbahan mo kung lalaki nga ang pototoy mo. di ko alam kung epektib kasi sinubukan ko kanina eh yung kaliwang kamay ko – biglang umangat.

