nagluto ako ng no worry, chicken 🐔 curry 🍛 mang boy. masarap.

mahirap tanggapin ang parating na anim na namang taon ng pagtitiis.

mahirap sukatin ang halaga ng lahat ng mawawalang pagkakataon para sa ating bansa na iangat ang kanyang sarili at maging karapat-dapat sa ating sama-samang pagsusumikap.

inimbitahan tayong makibahagi sa piging na inihanda para sa isang hari ngunit sa halip ay pinili ng ating mga kababayan na kumain ng bulok na ebak.

May mga araw na gusto mong sumigaw at magmura, pero paano kung nasa loob ka ng hospital?

nagluto ako ng asado at kaning kayumanggi. napa bwakangina ako sa sarap.

kapag naging mahirap ang sitwasyon, ina-alala mo ang mga magagandang araw, at umaasa na ito ay sapat para matawid ang panahon ng kahirapan.

I swim in the bitter wind,
Mad but not delirious,
My scream is a stormy symphony.

kapag nasa tambakan ka ng basura, ang mga maliliit na kabaitan ang nagbibigay ng malalim na kahulugan.

Ang mga araw ay ipoipo ng aktibidad. Ang pagtira sa ospital ay parang pagtira sa hotel – maliban sa ang aking asawa ay may cancer.

Mayroong room service, lahat ng luho ay ibinibigay, at ang mga nars at doktor at naka abang sa iyo.

May mga mabuti at masamang araw. Ang kahapon at ngayon ay magandang araw.