kakatapos ko lang basahin ang “waging heavy peace” ni neil young. kakaiba ang pagkasulat nito dahil ang pakiramdam mo eh para ka lang nakikipagkwentuhan kay neil sa tambayan, tungkol sa kung anong topic lang ang pumasok sa kukote mo: rambling, puno ng digression at non-sequitur.

pagtapos ng libro ni neil young, bigla kong binalikan ang “harvest moon“, isa sa mga paborito kong kanta niya.