tokyo, january 2009
alay ko ito sa lahat ng mga OFW na nababaliw sa lungkot sa kung saan-saang parte ng mundo.
Batang Kaning Lamig
mga kwento ng romantikong overseas filipino worker
tokyo, january 2009
alay ko ito sa lahat ng mga OFW na nababaliw sa lungkot sa kung saan-saang parte ng mundo.
hahahahaha!
Ayos to, ah. Hahahaha
bwahahaha! tawa ko ng tawa dito. pamatid lungkot nga boss.
kamuka mo pala si joey de leon kapag naka-wig, parang sa run run barbie run lang. hehehe.
hi unkyel!!! love the hair!!! i know this site will never fail to entertain me. how many bento boxes have you collected?
thank you mye. i had 4 bentos all troughout the whole week .hindi pa rin ako nagsasawa.
kabaliw..hihihihi
tol,
ayos ang video mo. marami nga ang matatawang OFW na makakapanood nito. at least kahit sandali eh nalimutan nila ang lungkot, homesick at pagod sa trabaho. keep it up.
regards….bong
makulit po kayo dito pero nakaka-aliw.
buti na lang hindi ako nakaka-aliw pero makulit.
mukhang nasa kwarto ka ng hotel nyan bosing ano? Ano kaya’t nakalimutan mo palang isara ang pinto at biglang me pumasok na bisita at huling-huli ka? hehe
laugh trip to mga chong….nyahahahahahaha!
ayos unkyel, panalo ang video mo. thank you!!!
you’re welcome.
oo nga bossing, pag may pumasok sa kwarto kong unannounced, baka kung ano ang isipin sa akin.
Maraming maraming salamat. Tawa ako ng tawa dito. Lalo kong na miss ang mga kalokohan sa pinas.
walang anuman. yun nga yung purpose ng video na ito. para matawa yung mga wala sa bayang magiliw.
ahahahaha i love what youve done here. My BF is in vietnam ryt now. reklamo nya palagi malungkot sya. Ill surely recommend dis blog. Im sure mababawasan kalungkutan nya. 😛 thank you sir
🙂
vietnam – cool!
nyahahhahaa!!! tamang tama to sa nararamdaman ko!! andito ako sa Qatar! isang buwan palang ako rito… nasisiraan nako ng ulo! nyahahaha!!
good luck.
wala kang kupas, tito batjay! si amelie nakangiti habang nanonood ng vidd mo. 🙂 ingat.
miss na namin kayo, tin. sana madali lang mag punta riyan, ano?
hehehe… good to see something to laugh about while waiting for the sun to shine here in singapore… kaya lang nabulabog yata ang mga housemates ko sa sobra kong kakatawa…
ok lang siguro mabulabog sila sa tawa. masama kung ginising mo sila sa sigaw.