weekend get together namin ng mga classmates ko sa notre dame na based na rito sa california. matagal na kaming magkaibigan – karamihan simula pa nung 1971 when we started kindergarten. walo sa amin ang dumating last saturday at ang iba ay kasama ang mga asawa. malaking grupo na rin pala. iba talaga pag may kaibigan. kahit saan ka magpunta, mayroong mga taong titingin, magmamahal, mang-aalaska at sasabihin sa iyo kung mabaho ang hininga mo.
Batang Kaning Lamig 
hi pareng jay,bruho ka nilangyan mo nang title ang baby tracie ko .lagot kayo isusumbat niya iyan sa inyo paglaki niya at natuto siyang mag yosi. sasabihin ko na kayo nang daddy butchok niya ang may sala.anyways kanino bang yosi iyon?hanngang sa susunod na party kita=kits nalang uli
hi malou.
si yosi girl? yung tatay ni tracie, bruho ring tulad ko. bago ang lahat – maraming maraming salamat sa pagtanggap ninyo sa amin. sa pagluto ng masarap na pagkain at sa pag asikaso. sana nga maulit ulit. next time punta tayo sa kung saan para naman road trip. marami namang mga ninong at ninang na baby sitter.
ingat at kamusta na lang kay butchok at sa mga bata.
Nakakatuwa mylab kasi parang part 2 nung sa Pinas, nung nag-uumpisa pa lang tayo and marami pang free time ang karamihan sa inyo and most were still there. Sana nga this group thrives like the one in the Phils. It makes this strange place feel more like home.
Kaya dapat planuhin na ang susunod na bday… hehehe.
oo nga mylab. yan din ang hiling ko. sana regular ang mga meeting. iba kasi pag may support group. it would even be better kung makasama natin ang lahat ng narito sa california. i-plan natin para may long drive tayo.
LOL, pwede… bagay yung mga articles/post mo sa mapuaownage
mapuaownage? ah.. message board. pwede siguro.
mga repakol iba talaga ang damers pag nagsamasama.mga pre akyatnaman tayo sa sn.francisco,magsabi agad para makapag isip ng idadahilan ko.iba talaga ang tutulis pa rin ninyo mga pre ipagpatuloy nyo yan.
si dennis ang matulis. hehehe.
sige pre. iplano natin na umakyat sa bay area. masaya yon pag nagkita kita kasama sina vic at junjun.
ingat at salamat sa lahat ng handa mo.
napansin ko lang pare walang katapusan pasasalamat iyan ,klase may ulam ka pa yata dyan sa inyo na take home mo last sat.kaya pala wala na me maibaon kinabukasan.gaano ba karami ang naiuwi mo?hehehehee
may menudo pang natira sa ref, pare ko. hindi pa namin nauubos dahil 2 lang kami rito sa bahay. kaya salamat ulit! hehehe.
kakatuwa ang mga pics. iba talaga ang may support group lalo na kung malayo sa pamilya. thank God for friendships!
oo nga tin, kaya kami nahirapang umalis sa singapore kasi sa mga naiwan naming mga kaibigan.
So, did you and your classmates start smoking at such an early age, too? LOL!
as a matter of fact we did, but not this early. kids these days…
hi nicanor,
mas nauna kong nabasa ang book mo kaysa sa blog. 🙂
as a UP Diliman student, i had visited NDM in ’76-’77 when my aunt, evelyn yap was the guidance counselor there. i also met a ms. david who’s in-charge of the canteen. was she a relative of yours?
i was also a notre dame alumnus pero dito ako nagtapos sa gensan (pacman en tuna country). hail, hail to our notre dame!!!
musta diha gilbert.
thank you for buying the book, i appreciate it.
no mrs david from the canteen is not my relative. ben david is not my relative, randy david is not my relative and metring david is also not my relative.
BUT miss yap is my idol. she was special. probably the best guidance counselor notre dame ever had. she was the guidance counselor when i started in 1971. she left notre dame but returned in time to see us graduate twelve years after.
she took care of us, especially in our senior year. she made us all pass the NCEE, made us think about college and about starting a career. she listened to us and really made a difference.
in fact, i wouldn’t be an engineer today if not for her. i owe her a lot. i am not sure if she’ll remember me or our batch but if you see her, tell her – thank you.
cheers,
nick david, batch 83