holiday ngayong lunes dahil labor day dito sa amerika. traditionally, the last day of summer. para sa mga nakatira sa mga northern states, ito na yung huling pagkakataon para ma enjoy ang init ng araw. in a few weeks time, magbabagsakan na ang mga dahon sa mga puno at bigla na lang liliit ang titi mo sa lamig. in a month or so, it will start to snow at maaga pa lang ay magdidilim na. fall and winter will set in at tataas na naman ang suicide rate.
mahirap mabuhay ng nag-iisa. mas mahirap mabuhay ng nag-iisa sa malamig na lugar. naisip ko tuloy yung mga kwento sa buhay ni Marcelo H. del Pilar during his last months in spain. it must have been tough. OFW rin si plaridel that’s why i could identify with the pain.
Batang Kaning Lamig 
Ano ba usual activities dyan kapag Labor Day sa US? Sa Pinas kasi tanda ko lagi lang nasa bahay nanonood ng news sa TV. Dito sa Singapore hindi ko pa naranasan ang Labor Day. Hehe. = D
labor day sa amerika ay huling hirit para mag barbeque party. in fact, may nagimbita nga sa akin ngayong lunch. baka magpunta ako.
if im not mistaken namatay sya dahil sa sakit sa baga dahil wala na halos makain at yosi na lang ng yosi para pantawid gutom at lamig…mas independent rin sya kay rizal kasi wala talaga syang inaasahang kamag-anak na magpapadala ng tulong sa kanya…
fall and winter tapos christmas season pa tataas nga ang suicide rate… dito sa pinas ang tataas eh yung rate ng nakawan, snatching at holdapan kasi magpapasko na(pero bago yan octoberfest muna!!!!)…may nakita na nga akong mall na naglalabas ng kanilang christmas decor…pilipinas lang ata ang may pinakamaaga at pinakamahabang panahon ng pasko sa buong mundo
oo, iniwan niya ang asawa’t anak for love of country. namatay siyang nag-iisa, mahirap at malungkot sa malayong lugar. stupid o heroic?
naalala ko rin yung play ni bienvenido noriega na bayan-bayanan, tungkol sa mga OFW sa europa. masakit, malungkot, masaya ang buhay sa diaspora.
naalala ko yung pinag-uusapan namin ng mga kaibigan kong puti na tuwing winter daw ay dumadami ang nagpapakonsulta sa psychiatrist dahil meron silang tinatawag na sun deprivation. Ang lungkot nga siguro lalo na kung nag-iisa ka no? Mabuti na lang at kasama mo ang pinakamamahal mo sa buhay. At alam kong hinding hindi ka makakaranas ng lungkot, lalo pa’t alam mo kung pano mo aliwin ang sarili mo.
sun deprivation. sa tingin ko, tutuo ito. pag nawal ang araw at biglang lumamig, marami nag-iisip magpakamatay.
buti nga narito kami ni jet sa california. at least year round ang araw at mild ang mga winter.
ang alam ko sa ganitong phenomenon—yung tungkol sa sun deprivation ay kaya importante ang colorful art o paintings ng museums at gallery lalung-lalo sa nung nasa New York ako. Yun daw ang therapy—pumunta sa museum at tumingin ang colorful art.
Naramdaman ko itong feeling of depression na tinutukoy ninyo. Hindi naman ako tumalon magmula patio ng bahay na tinutuluyan ko pero marubdob na na-miss ko ang mga awit ni Rico J. Puno! Crazy talaga!
I think they call it SAD, Seasonal Affective Disorder or something like that, dahil nga malamig at paigsi ng paigsi ang sunshine. Kumukonte ang outdoor activities na gusto at madalas mong gawin nang tag-init pa, pero like you said not so much in Southern CA, mas prevalent sa East Coast and mga northern part ng merika.
Dito sa amin sa Minnesota, super lamig talaga kapag winter. Nagsimula ang buhay ko dito sa states sa Southern California. 14 years din akong tumira diyan. Then, nag move ako sa New York area… 6 years ako diyan. Ang napansin ko diyan sa East Coast eh… mag i i-snow ng 1 or 2 days tapos… walang snow ng two weeks or so. Then, na destino ako dito sa Minneapolis, MN. Wow… ang gara ng winter dito… ang luffitt mga pare ko! Mag-i i-snow ng 2 weeks straight then, titigil ang snow ng 1 or 2 days… tapos snow ulit. bbrrbrrrrrrrrrrrrrr…. I miss the California weather. I’m hoping one day na makabalik ako sa California (west coast) it doesn’t matter kahit na North or South… I don’t care basta… IBALIK NYO AKO SA CALIFORNIA!!!!!
Minnesota – binabanggit ko pa lang, nilalamig na ako. si idol kong bob dylan is from hibbing, btw. hopefully, one of these days, we’ll be able to go there during winter to pay respects to the man.
Seasonal Affective Disorder – baka kulang lang sa ligo. hehehe. pag winter kasi, punas punas na lang ang ginagawa ng mga tao sa norte.
art as therapy. very appealing yan para sa akin.
I see you in September when summer is gone…blues talaga ang feeling pag malapit nang matapos ang summer..lalo na pag medyo memorable ang summer mo gaya ng kanta ng the motels “and suddenly last summer ” great song… one summer never ends !
girls in their summer clothes, boys of summer.
great songs both.
yeah boys of summer i was about to mention it by don henley i think that was 1984 ,reminiscing about lost love during my college day’s in the summer of 84
pinapatugtog ko yan minsan pag tumatakbo ako.
LABOR day eh di lalaki ang populasyon nyan sa AMERIKA at in demand ang mga nurses.
kmusta sir batjay? nabasa ko lang yung article sa inquirer at namention si howlin dave at naalala kita. read this
http://showbizandstyle.inquirer.net/entertainment/entertainment/view/20080901-158090/Rockin-with-top-guys
Maybe so. Pero para sa akin, if you have a purpose in life apart from that which serves you, you will not be readily brought down by things such as seasons, and the cold and the absence of sunshine. I forgot where I read, it takes too much dying to just stop living.’
Sabagay, hindi naman siguro masasabing walang purpose ang buhay ni Plaridel. However, living for one’s ideals to the exclusion of everything else might also be interpreted as an exercise in indulgence, which, of course, is a self-serving activity.
Might he have survived if he dedicated his life to the son he sired instead?
it takes too much dying to just stop living. ganda ng pagkasabi, mylab. ewan ko kung ano ang pwedeng mangyari kung nag-iba ang kwento at umuwi na lang si plaridel. siguro, mas naging involved siya sa rebolusyon. at least, he would have been with his family.
1st time to post here batjay.
i lived in MN for couple of years, at totoo super lamig dito, but i learned to love this city and considered it my hometown. kahit malamig dito, dami naman blondes ako na naiuuwi eh hehehhe.
sa ngayon nasa LA calif na ako but at least 2x a year i still go and visit MN, iba talaga ang charm ng midwest.
mas masarap nga ang buhay single dito, you can do whatever you want.
good for you.
in response to “tokwa” web image: reminds me of my favorites 20 years ago while living in Laloma…they all start with T….tokwa, tinapa, talong, at TUYO (I’m dying to have some some). I’m quite sure my neighbors will kill me if I cook TUYO in my backyard.
tinapa, tuyo and smelly tofu – that’s what you should cook in your backyard.