isa sa mga natutunan ko through the years ang mag tanga-tangahan minsan. sa buong professional life ko kasi, parati akong nasa vendor side. ibig sabihin – nasa grupo ako ng mga engineer na gumagawa ng mga produkto, as opposed to the other group na gumagamit ng produkto. kausap namin ay mga customer na kadalasan ay may kaunting superiority complex, kaya advantageous para sa iyo kung pakiramdam parati nila na mas may alam sila sa iyo, kahit hindi.
kaugalian ko na rin ang maging low key. rule of thumb ko kasi – huwag magyabang, kung mayroong ipagyayabang. in effect, let the results do the talking. mahirap gawin dito kasi maraming mga taga rito na mahilig magyabang at yung mga iba pa nga, take credit for your work.
to remain low key ay isang challenge ko dito, lalo na pag evaluation period. mayroon kasi kaming self evaluation exercise every april to july at dito nakasalalay ang magiging increase mo sa suweldo. kailangan banggitin mo lahat ng mga ginawa mong tama at ipagyabang ang mga ginawa mo na nakatulong sa kumpanya. ang dilemma ko parati during this period ay kung magbibida o magigng humble.
low key rin ako sa opisina tungkol sa mga ginagawa ko outside of work. di nila alam yung mga accomplishments ko at ayaw ko itong banggitin dahil mahiyain ako (most of the time). besides, ayoko rin kasi nilang malaman na ang isa sa pinaka impressive kong talent ay ang galing ko sa pagjakol.
.flickr-photo { border: solid 2px #000000; } .flickr-yourcomment { } .flickr-frame { text-align: left; padding: 3px; } .flickr-caption { font-size: 0.8em; margin-top: 0px; } 
Batang Kaning Lamig 
haha natawa naman ako sa strip mo.
nasa 2nd book ko ang strip, basahin mo.
True power talaga diyan sa humbleness. Humility is so powerful because of its softness. Just remember that it is the softness of water that could float and sail or sink the heaviness of a big steel ship. Maganda ang ugali mo batjay and I congratulate your parents for raising a good person in you.
Maraming tao sa palagay ko ay trying hard magpa-kool pero it takes an inner peace talaga to just be cool.
Being low profile is one of the virtues we Pinoys must adopt. As the saying goes ,let your work speaks in itself. Ok ka tol, marami kasi sa kababayan natin inuuna ang yabang.Full of air and less work dami dito sa pinas niyan..pag may conference o symposium ,gusto lang marinig iyong boses at magpasikat kahit di related sa topic sasabihin pa .
tulad ng simplification, humility ay isa ring kailangan talagang pagbuhusan ng effort para maisabuhay ng may sinseridad…. pangit din kasing tingnan yung trying hard na pagpapahumble ang yabang pa rin ng dating…you’ll also need people around that will help keep your feet on the ground…
anong sinasabi mo sa sarili mo sir para maovercome mo ang tukso na magyabang?
**saka sir batjay sa susunod na labas ng comics ng batjay adventure siguro mas macho na ang illustration kasi lean ka na at hindi na malaki ang tyan mo ngayon hehehehe!!!
there are a lot of situations in our personal interactions with others where it’s better to be in a low profile and let others take center stage. and truth be told, it takes a mature, brainy, and confident individual to discern exactly when this situation needs to be allowed to occur.
sales people normally do this a lot for a reason – for goodwill, friendship, and for ultimately consummated deals.
but make no mistake. sa larangan ng politics, mapa-opisina man o kahit saang larangan, sa harap ng tumitinding kumpetisyon, taking a low profile, one of the many skills of indirection, is a potent weapon to disarm those hard-to-please fellows, and is often employed, albeit subtly, in power plays everywhere.
sabi nga nina robert greene at joost elffers, sa kanilang aklat na 48 laws of power: “never appear too perfect – appearing better than others is always dangerous, but most dangerous of all is to appear to have no faults or weaknesses. envy creates silent enemies. it is smart to occasionally display defects, and admit to harmless vices, in order to deject envy and appear more human and approachable. only gods and the dead can seem perfect with impunity.”
Isa pang advantage na hindi alam nang ka-opisina mo na blogger ka e hindi nila alam kung sino ang tumitira sa kanila.
singaporean: “Ho da hell is dis BatJay ho keeps despalaging us?”
kano: “Who the hell is this BatJay who makes a laughing stock out of us?”
Seriously, being low profile has advantages. The moment people knows your accomplishment thru a 3rd person mas lalo kanilang hahanga-an.
tol,
sabi nga ng matandang kasabihan “kapag maingay ang ilog, tiyak mababaw pero kapag tahimik kuwidaw dahil siguradong malalim”.
but i say to you brod, don’t be humble in front of these kanos or else kakainin ka nila ng buo. always let them know that they are not the only ones who knows the trade because you won’t be there in the first place if it was’nt due to your intelligence. luck got nothing to do with it.
i agree with blogusvox, the moment they knew what you are worth from another person, hahanga-an ka nila!
all the best……bong
bogusvox, wt….? i didn’t get it. …but forget about it; im a maroon.
Low profile..Simplify..again simplify.
hi, i can relate to what you are saying. May be you are in the technical support. I am on the customer side. Minsan kasi yung mga customer service ang tatanga. Sorry for the word kaya lagi ko hinahanap yung mga technical support na talaga naman magagaling minsan sobra galing di ako ma ka keep up may be because its there product. Minsan naman sobra superior doesn’t want to listen kaya nasisigawan ko o nakikipag sigawan ako. Lalo na pag kano ang kausap mo ka la mo talaga ang galing galing nila. Infairness magagaling talaga when it comes to technical knowlege of the product. Nakaka stress tuloy pag may problema here sa work ako yung napapasabak. Buti na lang d ikaw yung nakakausap ko…. pero kung ikaw magiging malinis ang usapan!!!! pwede pa magtagalog at humingi ng tip sa husay mo sa jakol!
mr. batjay,
totoo nga na iba talga kung ikaw ang customer kumpara sa supplier. 4 na taon din akong nagtrabaho sa manufacturing company bilang supplier quality engineer. maswerte ako dhil khit mas bata ano, naranasan ko pa ring pakinggan ng manager at minsan presidente pa ng kumpanya. Mapa-Hapon, Singaporean o Malaysian. d2 nga siguro pumapasok ang pagpapaka-low-profile nila.
sa performance appraisal, sa tingin ko hindi pagyayabang kung ilalagay mo ang lahat ng contributions mo. kailangan din naman ng management nyo ‘yun para mgkaroon ng objective assessment sa inyo. as long as supported by evidence, tama lng yun.
tama ka tungkol doon sa performance appraisal.
senor batjay! I Agree about the low profile, humility and simplicity.
Pero mahirap magpaka-humble lalo na kung performance appraisal sa trabaho ang pinag-uusapan kasi baka sa iba ibigay ang increase na dapat ay sa iyo. I agree with enrico, kasi let’s face it, nakasalalay dito kung mabubuhay pa rin tayo (financially speaking) especially during this time of crisis. Lalo pa ngayun dyan sa tate na nakaumang na naman ang recession (or baka naman hina-hype lang ng media at mga financial analyst)
Lahat naman tayo nagtatrabaho because we want to give a better life for our family, di ba?? So I think hindi masama kung sa mga pagkakataong ganito eh magyabang tayo ng konti lalo na kung may basis ka and you feel you deserve the increase :).
alam mo papi, pareho tayo ng dilemma… pag self-evaluation na, lagi akong divided kung magyayabang ba or magpapaka low key..
ang galing ng nagdrawing talaga sa book mo, dahil kamukang kamuka mo yung caricature mo!
send my love to mami jet. hope you can both visit here again!
oy nakakarelate daw ako…
the other week may awarding s opisina namin…
sabi ng marami para daw sakin yun “parangal” na yun…
ewan ko ba…nature ko na din kc ang gumawa ng gumawa….
at the big night…nun tinanong nun amo ko…
uhmmmm sa palagay nyo sino dapat an makakuha ngparangal ngayon taon….sinigaw nila ang pangalan ko…
ako tapos tahimik lan sa 1 sulok…-“tahimik kuno ako’
ala!!!!!dyaraaannnn…”HINDI ako nakakuha kuya”…
ok lang ah…
pakiramdam ko nga “panalo na rin”
kasi pangalan ko yun bnabanggit nila yun nga lan di tayo nakaakyat sa entablado…hehehheheh…oy sayang ba yun cash prize….
yun trophy eh pwd pagawa sa recto eh….(hehhehe)
napatunganga na lan c amo…
nagiisip cguro kun ano ang gangawa ng batang pandak mula sa pilipinas para pagtiwalaan ng mga kasama…
8 buwan pa din lan kasi ako sa kumpanya…
yun nga lan tutok talaga ako s trabaho…
eh..madami binubuhay sa pinas eh…
saka napansin ko lan —iba talaga magtrabaho ang pinoy , pagdating s quality ng work…
AYUN SANA MAGSIPAG TAYONG LAHAT SA TRABAHO…
do our work with all our heart…
kumbaga self fulfillment din kc kun nagawa mo ng maayos an trabaho mo diba?
hey kuya, may increase ba ang salary????hehehe..
GodBless…
and the anthology went…
“To be humble to superior is duty
To equal is courtesy
To inferior is nobleness
To all is safety
It being a virtue that for all of it’s loneliness
Commandeth all ye that stoops to.”
and much more, mas guapo ang mga lalakeng humble. 😀
at pangit sa babae ang mayabang…
pero dapat equal lang. kaso hindi… tsk.
Sabi n’yo : “ang dilemma ko parati during this period ay kung magbibida o magigng humble.”
Naku, wag na kayong mag alala na magpakabida. Nasa, North America na kayo – walang kaso yon!
Sa Pilipinas lang masama masyadong maging asensado. Kahit na proud ka lang sa mga achievements mo, tatawagin ka nang mayabang. Kahit na hindi ikaw ang nagbibida sa sarili – kahit na ibang tao – tatawagin ka pa ring mayabang. Kahit na natutuwa ka lang na nakaraos sa matinding pagpapakahirap para magawa yung mga achievements mo, tatawagin ka nang mayabang.